Chagall wyobraża sobie, że jest odnoszącym sukcesy artystą: zadbane włosy, elegancki kostium przedstawiony w stylu kubofuturystycznym, kwiat dziurki na guziki i modny krawat.
Za nim w oknie widać Paryż i wieżę Eiffla świecące światłami. Przed nim na sztalugach „Rosja, osły i inni”, potem uważał swoje najlepsze zdjęcie, stałą pamięć o swoim rodzinnym Witebsku. Pracuje nad obrazem „siedem palców” – idiomem w języku jidysz, oznaczającym „bardzo szybko”.
Również 7 palców może być skorelowanych z biblijnymi 7 dniami stworzenia świata.
Po prawej stronie głowy wizja Kościoła prawosławnego pochodzi z płynącej chmury. Po raz pierwszy w pracy Chagalla pojawia się schematyczny krajobraz Witebska, jest on zamknięty w okrągłej ramie, z małą zieloną głowicą w środku.
Napis na ścianie po hebrajsku: po lewej – „Paryż”, po prawej – „Rosja”. Jest to zarówno kontynuacja techniki kolażu kubistycznego, jak i uznanie jego izolacji od korzeni. Artysta jednocześnie wyraża poczucie bezdomności, niepokoju i potwierdza przynależność do 3 kultur.
Fragment „drabiny” jest ukryty pod projektem górnej części sztalugi, jest to nielosowy symbol wznoszenia się od poziomu zewnętrznej percepcji do zrozumienia wewnętrznego znaczenia.
Na palecie, którą trzyma w ręku artysta, wiele kolorów – symbol sukcesu i dobrobytu. Dolna część twarzy przedstawionego malarza jest porównywana, podobnie jak kubiści, do prostokąta obrazu. Jak obaj małżonkowie M. Shagala V. Haggard słusznie zauważyli, „Mark schematycznie przedstawiał cechy swojej twarzy z dziwnym i pięknym wzorem”.
Niejednorodne elementy obrazu wydają się tworzyć pewien rodzaj planów psychicznych, gdzie w muzycznych współbrzmieniach kompulsywne wizje, fragmenty życia, które pojawiają się w umyśle, tworzą figuratywną strukturę figuratywnych metafor.
Badacze kojarzą ten obraz ze światem rosyjskiej ikony: statyczna postawa artysty demiurga, jego „mówiące” atrybuty, rytm i płaskość dekoracyjno-eleganckiego obrazu, użycie odwrotnej perspektywy, przypominają o tym.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)