Obraz „Pallas Atena i Centaur” lub „Minerwa i Centaur” został napisany dla Giovanniego Pierfrancesco de Medici i znajdował się w Villa Castello wraz z „Wiosną” i „Narodzinami Wenus”.
Wcześniej na zdjęciu pojawiła się alegoria polityczna poświęcona wglądowi i sztuce Lorenzo Wspaniałego w sprawach dyplomacji. Wierzono, że Pallas uosabiał zwycięstwo Medyceuszy nad spiskowcami lub sukces w zwalczaniu agresywnych planów neapolitańskiego króla. Podstawą takiej interpretacji były emblematy medyczne, którymi wyszywana była szata bogini. Jednak nie ma innych dowodów na tę hipotezę. W drugiej połowie XV wieku nie było tradycji pisania tego rodzaju alegorii politycznych.
Bardziej uzasadnione jest widzenie moralnego kierunku w alegorii.
Sercem jej idei jest Ficino o dualizmie ludzkiej natury, która jednoczy w sobie zwierzęcą zasadę, związaną z życiem ciała, i sferą ducha i inteligencji, dążącą do osiągnięcia niebiańskiej mądrości. I tylko łaska boska pozwala ci pokonać udręki duszy, marniejącej w kajdanach ciała.
Przedstawiając centaura, artysta użył specyficznego starożytnego prototypu – postaci sarkofagu, przechowywanej obecnie w Muzeum Watykańskim. Jednocześnie obraz różni się od starożytnych zabytków faktem, że artysta nie przedstawiał fizycznej walki między Minerwą a centaurami – „centauromii”, ale „psychomachii”.
Centaur uosabia w Botticellim mieszankę u człowieka o podłożu i wysokości. Łuk i strzały w jego rękach wskazują na zwierzęce namiętności, ale artysta dał twarzy centaura wyraz głębokiego cierpienia tkwiącego u świętych w jego obrazach.
Zamiast Atheny, Pallada wojownika, która od starożytności była zwykle przedstawiana z hełmem, zbroją i tarczą, z głową Meduzy Gorgony, Botticelli przedstawił „Minerva-pacyfik”, którego atrybuty – włócznia i gałąź śliwki – symbolizują cnotę. W interpretacji Pallas Botticelli również stosuje klasyczny wzór, ale na tej figurze istnieje podobieństwo do chrześcijańskiego świętego.
Neoplatońskie odcienie spotykają się także z krajobrazem złożonym z mrocznych skał i uroczych odległości.
Istnieje wiele alegorycznych interpretacji tej pracy. Widział zwycięstwo Lorenzo Wspaniałego nad Neapolem, zwycięstwo Medyceuszy nad Pazzim, połączenie pasji i mądrości w Lorenzo. Istnieje szersza interpretacja tego pojęcia jako zwycięstwa mądrości nad namiętnościami, o której dyskutowano w kręgu Medyceuszy. Zaproponowano i zrozumiano obraz jako ogólne zwycięstwo sił świata nad siłami zniszczenia.
W tym przypadku jego treść jest zbliżona do treści obrazu „Wenus i Mars”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)