Obraz holenderskiego artysty Rembrandta van Rijna „Allegory of Music”. Rozmiar obrazu to 63,5 x 48 cm, olej na płótnie. „Wystarczy wypowiedzieć słowo Rembrandt, a to już oznacza, że słowo” sztuka „, a nawet bardziej, wydawało się, że zostało wypowiedziane – to zdanie, napisane ponad sto trzydzieści lat temu, nie zestarzało się, jak drugie, które na pierwszy rzut oka przeczy po pierwsze: „Dla ogromnej większości ludzi Rembrandt, jego życie i jego osobowość są spowite mitycznym strojem, w którym historycy i estetyka od dawna zbyt chętnie je okrywają”.
Świadczy o tym esej na temat Rembrandta Edwarda Collopha, dążący do krytycznej jasności: „… cudowne życie artysty jest historią jego dzieł”, a ta historia pojawia się nam dzisiaj, ponad trzysta lat po śmierci artysty, dużo jaśniejsze światło niż poprzednia generacja.
Odejście od romantyzmu i mitologizacji – w tym aspekcie należy zetknąć się z życiem Rembrandta, z jego pracą, aby jeszcze lepiej zrozumieć jego dzieło. „Rembrandt mógł się urodzić gdziekolwiek, a jego sztuka byłaby zawsze taka sama”, tak często powtarzane złudzenie poety Verharn.
Wręcz przeciwnie, wyjątkowej osobowości Rembrandta nie można sobie wyobrazić bez czasu, narodu i społeczeństwa, które go stworzyło, nieuchronnie kształtując osobę i jej możliwości, ale oczywiście to nie czas, a nie społeczeństwo, decyduje, że pewien Rembrandt van Rhine stanie się tym Rembrandtem, lub słowami Franza Mehringa, „największego artysty rewolucji holenderskiej”, w końcu artysty „który zyskał nieśmiertelność od pierwszej rewolucji współczesności”. Ludzie sami tworzą własną historię, mówi się w dziełach Marksa i Engelsa, ale tylko „w danym, określając ich otoczenie, na podstawie danych rzeczywistych relacji”.