Zmierzch – Arkhip Kuindzhi

Zmierzch   Arkhip Kuindzhi

Arkhip Ivanovich Kuindzhi był człowiekiem wybitnych talentów. Artysta czuł piękno i urok każdego dnia i nocy, świtu i zmierzchu. Kuindzhi był mistrzem obrazu krajobrazu.

Prace krajobrazowe malarza wyróżniają się zawartą w nich ideą, szczególnym znaczeniem, które sprawia, że ​​każdy krajobraz jest niezapomniany i niepodobny do innych.

Obrazkowa praca Kuinjiego „Zmierzch” nie ma dokładnych dat, krytycy sztuki odnoszą się do stworzenia obrazu między 1890 a 1895 rokiem. Krajobraz „Zmierzch” niesie pewien nastrój, wykonuje specjalne zadanie zmysłowe. Przestrzeń chłodu o zmierzchu, pokrywająca go błękitno-niebieskimi odcieniami i zimnymi kolorami.

Większość płótna zajmuje obraz czarnej, kamiennej powierzchni wypełnionej fioletowymi odcieniami.

Młody miesiąc żółtawo-mlecznego koloru mieni się nisko, miękko, delikatnie. Ciepły, cichy blask miesiąca stopniowo staje się mniej jasny, rozpuszczając się wśród mroczno-liliowych chmur zaciskających wieczorne niebo. Przewiewne pastelowe odcienie różu, fioletu i cytryny tworzą piękną gradację kolorów.

Kolorystyka obrazu zakrada się wieczorem i chłodzi. Dlaczego powierzchnia ziemi wygląda jeszcze ciemniej i bardziej niepokojąco.

Zmierzch – granica, tajemniczy czas. To jest moment, w którym zachodzą ważne zmiany, to jest luka, gdy jedno państwo przechodzi do drugiego. To jest czas, kiedy dzień zastępuje noc. Jednocześnie środowisko zaczyna się zmieniać.

Niektóre formy i kontury są modyfikowane, a inne pojawiają się. Mamy więc przed sobą krajobraz w krajobrazie, obraz na zdjęciu. Zmierzch jest narodzinami nocy, która powinna wkrótce zostać wcielona w nocny krajobraz. Ale do tego czasu stajemy przed granicznym stanem natury, granicznym stanem świata. To jest rozdroże.

Dlatego nie może być złożonych, jednoznacznych kontrastów, otwartych, jasnych kolorów, wyraźnych konturów. Taki krajobraz jest zawsze niezrozumiały, zamknięty, symboliczny. Gęsta, ponura powierzchnia jest ciężka w krajobrazie, przyciąga wszystkie kolory i światło księżyca, które z każdą chwilą słabnie. Farba gęstnieje

Krajobraz jest niezwykły, nasycony elegijnym dźwiękiem. Zmierzch to subtelne, zmysłowe płótno. Krajobraz jest delikatny, kruchy, zmiażdżony przez wieczorne światło. Zmierzch jest stopniowo zastępowany w nocy, całkowicie rozpuszczając się w otaczającej przestrzeni.

Nie ma skrajnego niepokoju czy przytłaczającego smutku, krajobraz przynosi tylko uczucie lekkiego smutku. Zmierzch to zaćmienie dnia, zaćmienie uczuć, grzechotanie, niespokojny, mroczny stan umysłu.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)