W 1840 r. Aiwazowski, pośród innych mieszkańców Akademii Sztuk Pięknych, udał się do Rzymu, aby kontynuować naukę i doskonalić malarstwo krajobrazowe. We Włoszech udał się już do mistrza, wchłonął wszystkie najlepsze tradycje rosyjskiej sztuki. Lata spędzone za granicą charakteryzują się niestrudzoną pracą.
Poznaje sztukę klasyczną w muzeach Rzymu, Wenecji, Florencji, Neapolu, odwiedza Niemcy, Szwajcarię, Holandię, Francję, Anglię, Hiszpanię, Portugalię.
Artysta pracował z wielkim entuzjazmem we Włoszech i stworzył około pięćdziesięciu dużych obrazów. Wystawione w Neapolu i Rzymie wywołały prawdziwe poruszenie i uwielbiały młodego malarza. Krytycy pisali, że nikt nigdy nie przedstawiał światła, powietrza i wody tak żywo i autentycznie.
Jego krajobrazy morskie były szczególnie podziwiane: Widok na wenecką lagunę, Zatokę Neapolitańską, Wybrzeże Amalfi, Chaos. Stworzenie świata. , Zatoka Neapolitańska w świetle księżyca, Wybrzeże. Spokój i wiele innych.
Ten sukces był postrzegany w ojczyźnie jako zasłużony hołd dla talentu i umiejętności artysty.
„Artystyczne myślenie mistrza jest dekoracyjne; wynika to z jego dzieciństwa, jego krwi, jego pochodzenia. Dekoracyjność wcale nie przeszkadza, ale przyczynia się do Ayvazovsky'ego w jego dokładnych emocjonalnych cechach obrazu. Doskonałość rezultatu osiąga się dzięki wirtuozerii najbardziej niezwykłych niuansów tonalnych. z Paganinim Aivazovsky – maestro tonów Kanony szkoły europejskiej, którą zasymilował, nakładają się na jego naturalny, czysto narodowy styl dekoracyjny.
Ta jedność tych dwóch zasad pozwala artyście osiągnąć zarówno tak przekonywujące nasycenie atmosfery lekkiego powietrza, jak i melodyjną harmonię kolorów. Być może w wyjątkowości takiego połączenia ukryte są magiczne uroki jego obrazów.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)