Temat malarstwa Versoilles Benoita Ludwik XIV Feeds the Fish został zainspirowany spacerami artysty w Wersalu. Wygaśnięcie ery Króla Słońca w przededniu Rewolucji Francuskiej, w rozumieniu Benoita, było związane z granicą “zmierzchu” epok w Rosji. Wyblakły kolor jesiennych liści, nudne, jakby omszałe sylwetki sylwetek pieszych, upiorne otoczenie parku Versailles, stworzone jako model idealnego świata – wszystko to powodowało uczucie nostalgii wśród współczesnych.
Artysta wszedł do historii rosyjskiej grafiki książkowej za pomocą swojej książki “ABC w obrazach Aleksandra Benoisa” oraz ilustracji do “Królowej pików” A. Puszkina, a także wspaniałych ilustracji do Jeźdźca brązowego.
Po raz pierwszy zaczął pracować w teatrze w 1902 r., Projektując operę “Śmierć bogów” R. Wagnera w Teatrze Maryjskim. Jego pasja do teatru, a zwłaszcza baletu, okazała się tak silna, że z inicjatywy Benoita i przy jego bezpośrednim udziale zorganizowano prywatną grupę baletową, która rozpoczęła się w 1909 roku triumfalnymi występami w Paryżu – “Russian Seasons”. Benoit, który objął stanowisko dyrektora działu sztuki w zespole, wykonał projekt na kilka przedstawień.
Jednym z jego największych osiągnięć była sceneria baletu I. F. Strawińskiego Petrushka.
W 1926 r. Benoit, dokonując wyboru między trudnościami egzystencji emigrantów a coraz bardziej przerażającą perspektywą życia w kraju sowieckim, wyjechał do Francji. Tam pracował głównie w teatrach: najpierw w Wielkiej Operze w Paryżu, a po II wojnie światowej w La Scali w Mediolanie.
Pracował na tym samym poziomie zawodowym, ale nie mógł stworzyć niczego zasadniczo nowego i interesującego, często zadowolonego ze zróżnicowania starego, legendarnego baletu Petrushka. Główną trudnością ostatnich lat były jego wspomnienia, na których stronach szczegółowo i fascynująco wskrzesza lata jego dzieciństwa i młodości.