Lotto jest jednym z najbardziej interesujących, wszechstronnych i oryginalnych artystów włoskiego Cinquecento. Nieznane okoliczności kolejności tej pracy. Być może obraz został napisany na prośbę bratanka artysty Mario d'Armano.
Z pozoru typowa scena Lotto wydaje się być dość skomplikowana z punktu widzenia ikonograficznego, stwarzając możliwości dla różnych interpretacji. Najprostszy to ten, który interpretuje dzieło jako alegorię szczęścia: struktura ikonograficzna dzieła, rzekomo napisana przy okazji ślubu, bezpośrednio odpowiada klasycznemu epitalamowi. W kompozycji dominuje postać Wenus, której głowę wieńczy wspaniała tiara z welonem ślubnym.
Skorupa, płatki róż, które zdawały się właśnie opadać na jej piersi, i mirt to klasyczne symbole identyfikujące boginię.
Inne szczegóły kompozycji związane są z miłością i lojalnością: girlandą mirtu i kadzielnicą, czerwoną okładką, bluszczem. Kupidyn przebija się przez wieniec mirtu, co oznacza pragnienie płodności i szczęśliwego losu dla związku. Na pierwszym planie widać Węża, prawie niewidocznego wśród fałd draperii, na których opiera się Wenus.
Niektórzy mają tendencję do kojarzenia go z zazdrością. Ale według starożytnych wierzeń, ten gad był fallicznym symbolem związanym z Matką Ziemią, a tutaj jest alegoria szczęścia i płodności. W tle, za głową Wenus, uwaga przyciągają kiełki bluszczu, które splotły drzewo.
Główną cechą pnących roślin jest to, że są wiecznie zielone i rosną, “ściskając” pnie drzew.
Bluszcz kojarzył się z przejawami miłości i przyjaźni, stając się symbolem lojalności i wiecznej miłości. Artysta wspaniale pokazał śmiały wyraz i chytrość Kupidyna. Na czele wiernego towarzysza Wenus – wieniec z mirtu, czczony w starożytności jako symbol płodności.
Ta interpretacja jest poparta gestem boskiego chłopca, który oznacza szczęśliwe i owocne zjednoczenie.