Wędrowni gimnastycy – Pablo Picasso

Wędrowni gimnastycy   Pablo Picasso

To jeden z najsłynniejszych płócien okresu niebieskiego. Postacie kawiarni Harlequin i jego dziewczyny siedzącej przy stole tworzą zwartą grupę, ale ta technika kompozycyjna w tym przypadku nie ma na celu zbliżenia bohaterów, ale podkreślenie samotności każdego z nich.

Twarz kobiety patrzącej na widza z opadającymi kącikami ust i smutnym spojrzeniem, wyrafinowany i tajemniczy profil mężczyzny jest zarówno żywotny, jak i ponadczasowy, przypominający maski. Cały obraz wyróżnia się kompletnością i klarownością znaku hieroglificznego. Pod postacią bohaterów podkreślano subtelność i napięcie nerwowe, przekazywane przez krzywe energetyczne linii.

W kompozycji występuje element niestabilności – postacie zdają się wślizgiwać w róg obrazu. Przed nami nie tylko biedni wyrzutkowie, ale także wędrowni komicy, Czesi, ludzie sztuki, których życie w ich duchowej esencji przeciwstawia się burżuazyjnej stabilności i dobrobytowi.

Ta praca jest jedną z najbardziej kolorowych spośród dzieł okresu “niebieskiego”. Dominujące odcienie niebieskiego i niebieskiego uzupełnione są jasnym złotym pomarańczem, czerwienią, terakotą i zielenią.