W kołysce – Nikołaj Aleksandrowicz Tarkow

W kołysce   Nikołaj Aleksandrowicz Tarkow

Dzisiejsza wyrafinowana publiczność wyraźnie rozumie miejsce Tarkow w kulturze rosyjskiej i europejskiej początku XX wieku: brakuje mu wykształcenia ogólnego, szkoły artystycznej. Jego kompozycje są czasami naiwne. Wybór tematów prac jest ograniczony.

Powtarzający się styl malarski pozwolił Lewowi Bakstowi w 1907 r. Wyrazić opinię, że paryski “makaron” Tarkhiv ma dość… Ale ten artysta jest dziś interesujący dla każdego, kto woli sztukę figuratywną od sztuki nie figuratywnej, a jego obrazowym optymizmem jest hipochondria i sceptycyzm. Prawie sto lat temu Aleksander Nikołajewicz Benois w zamyśleniu zauważył: “Dlaczego nikt mnie nie słuchał, nie próbował wyrzucać wszelkiego rodzaju śmieci ze swoich pokoi, które wisi i grymasuje na ścianach, ale zamiast tego powiesić radosne zdjęcia Tarkow?”

A Sergey Makovsky, który zaaranżował wystawę Tarkow w redakcji magazynu Apollo w 1910 roku, był pewien, że “nadszedł czas dla nas, Rosjan, aby zrozumieć, że Tarkow nie jest” nikim “, że ten samouk, który poważnie kochał sztukę, jest wielkim rodowitym talent. Nadszedł czas, aby oddać cześć jego głęboko prawdomównej, szczerej i pięknej kreatywności. “