Spośród artystów, którzy mieli znaczący wpływ na pracę Edwardsa, według własnego uznania było ich dwóch. Na początku Edwards Bellamy, rysownik i uznany mistrz komiksów, wywarł wymierny wpływ na Les Edwards. Późniejsza miłość okazała się dziełem ilustratora Bruce'a Penningtona.
Sam artysta uważa, że głównym kryterium wyboru miejsca w świecie sztuki było przyciąganie od samego dzieciństwa do czegoś dziwnego lub dziwacznego. W młodym wieku Les robił szkice inspirowane komiksem lub oglądał ciekawy film. W późniejszym czasie praca Francisco Goyi “Saturn pożerający swoje dzieci” wywarła na nim silne wrażenie – krwawa scena pożerania syna wszystkimi okropnymi szczegółami.
Les Edwards był trzykrotnie nominowany do nagrody World Fiction, którą w końcu zdobył, podobnie jak Edward Miller, w 2008 roku. Artysta został również zaproszony do jury podczas przyznawania nagród w 2003 roku. Był honorowym przedstawicielem Stowarzyszenia Angielskich Artystów Fantazji na World Science Fiction Forum w 1995 roku. Les Edwards mieszka teraz ze swoją żoną, Val Edwards, w małym miasteczku w hrabstwie Essex w Anglii.
We wspaniałych domach małżonkowie prowadzą odosobnione życie.
Edwards gra na gitarze, dużo czyta, a czasem pisze dla duszy. Czerwony we wszystkich odcieniach dla Les Edwards jest uniwersalnym sposobem wyrażania psychologicznego nastroju obrazu. Karmazynowy kolor – kolor niepokoju, strachu, a nawet śmierci; w połączeniu z pomarańczowym lub różowym nabiera mistycyzmu, a z żółtym jest gorącym światłem obcej planety.
Na zdjęciu “Szaleństwa Ziemi” Edwardsa z ziemi wyłania się nikczemna istota zła. Czas ciemnych sił nadchodzi o północy, właściciel zmarłych i złych duchów pod osłoną nocy przyniesie śmierć i smutek ludziom śpiącym spokojnie. W tej pracy artysta użył także czerwieni, aby osiągnąć maksymalne napięcie psychiczne.