W 1880 r. V. Wasnetsow otrzymał od filantropa Savvy Mamontowa rozkaz namalowania trzech obrazów do dekoracji Donieckiego Dworca Kolejowego. Artysta, którego praca jest nierozerwalnie związana z eposami, legendami i baśniami, a tym razem wybrał bajki. Wkrótce gotowe były obrazy „Carpet-Plane”, „Battle of the Scythians with Slavs” i „Three queens of the underworld”.
Obraz „Trzy królowe…” został napisany jako ostatni i miał na celu udekorowanie biura zarządu kolei. Według mistrza obraz miał być uosobieniem nieskończonego bogactwa przechowywanego w krainie Donbasu. Bohaterki ludowej opowieści – podziemne księżniczki – stały się ucieleśnieniem tych skarbów. Według bajki było ich tylko dwóch – Księżniczka Złota i Kamienie Szlachetne.
Ale aby zadowolić przemysłowców, artysta namalował trzecią, Księżniczkę Węgla.
Trzy dziewczyny, świecące olśniewająco pięknem twarzy i strojów, i stały się głównymi bohaterami obrazu. W centrum znajduje się Księżniczka drogocenne kamienie. Majestatyczna i dumna, stoi z wysoko uniesioną głową, pokazując swoje szlachetne pochodzenie. Jej strój jest niewiarygodnie piękny: drogie sukienki haftowane fantazyjnym ornamentem przyciągają wzrok, urzekając szmaragdowymi, różowawymi, turkusowymi, czerwonymi i żółtymi smugami kamieni szlachetnych, które tworzą wzór.
Ciężkie koraliki na piersi i korona klejnotów na głowie uzupełniają wizerunek strażnika podziemnego skarbu. Jej twarz nie jest piękniejsza pod względem atrakcyjności kamieni: szkarłatne usta, płonący rumieniec i sobolowe brwi to prawdziwa księżniczka.
Na lewo od Królowej Kamieni Szlachetnych znajduje się równie wspaniała Księżniczka Złota, którą łatwo rozpoznać po błyszczącej złotej sukience. Misterny wzór złoconej tkaniny jest uzupełniony przez rozproszenie klejnotów zdobiących rękawy, guziki i rąbek sukienki. Korona-kokosznik na królewskiej głowie i koraliki wokół szyi królowej błyszczą blaskiem kamieni szlachetnych.
Ale jej piękna twarz jest smutna i smutna, tęsknota ukryta jest w jej opuszczonych oczach.
Trochę z dala od majestatycznych sióstr widz zobaczy nieśmiałą księżniczkę z węgla. W jej sukience nie ma pretensjonalności i wspaniałej królewskości, ponieważ na jej twarzy nie ma arogancji. Skromna, ale wykwintna czarna brokatowa sukienka, piękne czarne włosy, swobodnie płynące na ramionach, otwarte, bezsilnie opuszczone dłonie, smutek na śnieżnobiałej twarzy – taki był Wasnetsow, najmłodsza z księżniczek.
Wyróżnia się od sióstr prostotą i skromnością, wydaje się być słodsza, bardziej znajoma, bliska i ludzka.
Piękna księżniczka zasmuciła się. A powód ich smutku można zobaczyć tutaj, na płótnie. W prawym dolnym rogu artysty napisali dwaj bracia Iwan Carewicz, bohater baśni, zainspirował artystę do stworzenia obrazu.
W tej historii książęta zdradzili swego brata: ukradli podziemne piękności i uratowali matkę, przecięli linę i zostawili go, by umarł pod ziemią. W ich rękach widać zarówno linę, jak i nóż, za pomocą których została przecięta. Obaj bracia są pokazani w chwili, gdy zdumieni pięknem i artykułem księżniczek skłonili się w letargu przed nimi w oszołomieniu.
Monumentalność daje obraz i czerwone niebo zachodu słońca oraz bloki czarnych skał. Kontrastowe połączenie nieba i ziemi, na skrzyżowaniu którego uprowadzono dziewczęta, podkreśla ich niepokój i podniecenie.
Pomimo piękna płótna, robotnicy kolejowi odmówili zakupu obrazu, powołując się na bajkową historię obcą branży. W rezultacie dzieło wielkiego artysty nabył kolekcjoner i mecenas sztuki I. Tereshchenko.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)