Tavromachia – Francisco de Goya

Tavromachia   Francisco de Goya

Goya był jednym z najbardziej utalentowanych i oryginalnych artystów grawerujących swoich czasów. W tym gatunku skupił się na Durerze i Rembrandcie. Technicznie, ryciny Goya są bardzo złożone.

Większość z nich przypisuje się rycinom, choć w rzeczywistości artysta często używał kilku technik, aby stworzyć jedną płytkę na raz.

Szczególnie podobało mu się połączenie grawerowania z akwatintą, które pozwala uzyskać efekt pióra. Po pojawieniu się litografii w Hiszpanii, wynalezionej w 1798 roku, artysta szybko opanował tę technikę. Ryciny Goya są z reguły oddzielnymi arkuszami dużych serii. Pierwsza to seria kopii rozpoczęta w 1778 r. Od dzieł Velázqueza z kolekcji królewskiej. Po nim nastąpiły cztery kolejne duże serie: “Caprichos”, 1797-98; “Katastrofy wojny” 1810-14; Tavromachy, 1815-16; “Przysłowia”, ok.

1816-23.

Ponadto, po przeprowadzce do Francji, Goya stworzył cztery akwaforty połączone z tematem walki byków. Za jego życia akwaforty artysty były praktycznie nieznane. “Katastrofy wojny” i “Przysłowia” były na ogół publikowane dopiero po jego śmierci. Większość oryginalnych miedzianych płytek wygrawerowanych przez Goya znajduje się w Royal Academy of San Fernando w Madrycie.