Syrenka – John William Waterhouse

Syrenka   John William Waterhouse

John William Waterhouse, malarz szkoły angielskiej i wyznawca starożytnych technik pisania, był gorącym wielbicielem kobiecych obrazów. Ściśle przeplata się z kobiecym pięknem z bajkowymi wątkami, preferując mitologię starożytnego Rzymu i Grecji, jednak bohaterki słowiańskiego eposu błysnęły w jego pracach. Przykładem tematów słowiańskich był obraz „Syrenka”, napisany na początku XX wieku w tradycjach przedrafaelityzmu.

Pomimo stosunku płótna do okresu sprzed rafaelityzmu, trudno nazwać go antykiem aż do ostatniego uderzenia. Być może sposób egzekucji naśladuje mistrzów wczesnego odrodzenia, ale fabuła jest bardzo różna. To nie jest scena religijna ani nawet biblijna fabuła, ale baśń o leśnej nimfie lub, w interpretacji rosyjskiego etnografa D. Zelenina, utopionej kobiety.

Jeśli nie ma skarg na bohaterkę z rybim ogonem, są one dostępne dla sposobu pisania. Płótno jest uderzająco suche, więc nie przypomina wielu autorów. Z jakiegoś powodu jest mało światła, mały cień, wszystko jest monotonne i monotonne.

Prawie bez blasku, więc obiekty wydają się płaskie i klejone. Nawet Syrenka wygląda sztucznie umieszczona przed tłem.

Na rysunku jest wiele zbędnych konturów, zbyt kontrastowych, ciemnych, wyraźnych. Daje to aplikację do wydruku. Tracąc z oczu literę Uncharacteristic of Waterhouse, chcę porozmawiać o składzie obrazu. Jest to dobre dla obecności dużych części, w szczególności dziewcząt – Syren, a także podziału na płaszczyzny poziome i pionowe oraz małych – jest to miska z koralikami i rozproszeniem kamieni na brzegu.

Bajkowa dziewica wyszła zimna, smutna i wściekła, jak powinna być. Innym znaczkiem na obrazie syrenki są jej długie włosy i grzebień, który dzieli matową głowę na małe pasma.

Panująca wokół cisza wywołuje uczucie niepokoju i tęsknoty. Jest tu bardzo zimno z powodu barwy arsenu i szarego mchu na głazach. Pomimo samotności syreny i pustki w jej oczach, nie chcę ogrzewać ani rąk, ani ramion. Jest tak zimno i martwe, że sam widz jest przerywany niewielką falą.

Pustynny krajobraz ciemnoniebieskiego morza również odrzuca, jak gdyby Waterhouse celowo odbarwił radosne kolory życia przy ogonie żeńskiej ryby.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)