Jak miło obudzić się w ciepły słoneczny poranek i otworzyć okno. Właśnie to zrobiła bohaterka na zdjęciu T. N. Jabłońskiej „Poranek”. Dziewczyna otworzyła drzwi balkonowe, wpuszczając do pokoju świeże powietrze i poranny chłód.
Młody sportowiec uprawia gimnastykę, jej ruchy są gładkie i pełne wdzięku. Ma na sobie czarne szorty i białą koszulkę. Sądząc po łóżku, które jeszcze nie zostało zrobione, dziewczyna właśnie się obudziła i przygotowuje się na nowy dzień.
Ściany pokoju są pomalowane na niepozorny kolor żółty. Na ścianie między balkonem a oknem wisi garnki. Kwiat w nim urósł tak bardzo, że tworzy łuk nad oknem i drzwiami balkonowymi.
Zieleń dodaje komfortu i wygody w pomieszczeniu. Wisi tu także ozdobny talerz malowany techniką Gzhel. Przy otwartym balkonie jest krzesło, na siedzeniu leży mundurek szkolny, a na plecach wiszą pionierski krawat i wstążka na warkocze.
Teraz dziewczyna ładuje się i nabiera pięknego kształtu, splata swoje długie ciemne włosy w luksusowe warkocze, wiąże je różowymi wstążkami, je śniadanie i idzie do szkoły.
Na stole pokrytym pasiastym niebieskim obrusem jest gotowe śniadanie. Prawdopodobnie przyniosła to troskliwa matka. Oto świeży chleb na talerzu, dzbanek wody, mała filiżanka i masło. To śniadanie da siłę na cały dzień i pomoże ci skoncentrować się na lekcjach, aby zdobyć nową wiedzę.
Sądząc po tym, jak starannie złożone są rzeczy iz jaką przyjemnością dziewczyna wykonuje ćwiczenia, jest doskonałą uczennicą w szkole.
Czysty, umywany, lśniący parkiet wskazuje, że właściciel pokoju kocha czystość i porządek. Obraz pokazuje, jak rodzi się nowy dzień pewnej osoby. Dziewczyna jest pełna energii i chęci uczenia się i uczenia się czegoś nowego. Najprawdopodobniej w tym samym czasie tysiące uczniów również ćwiczy i idzie do szkoły.
Jest w tym coś świeżego, żywego i rzeczywistego.