Edvard Munch pisze “Morning” w dwudziestym drugim roku życia. Do tego czasu, już drugi rok, był uczniem Christiana Krogha i jest całkiem naturalne, że jego dzieło z tego okresu uosabia zasady sztuki realistycznej głoszone przez tego mistrza.
Na płótnie przedstawionym w profilu młoda dziewczyna siedzi na łóżku. Naukowcy sugerują, że mistrz przedstawiał ją w czasie ubierania lub, jak to zwykle bywało, w czasie porannej toalety, a artysta podziwia swój model z niezwykle bliskiej odległości do obrazów tego rodzaju.
Kompozycja dzieła jest przemyślana w najmniejszym szczególe: młody marzyciel znajduje się w centrum przestrzeni kompozycyjnej, pozornie surowej i uporządkowanej dzięki prostemu, ale wyraźnemu rytmowi pionowych linii określających głowę łóżka, lewe ramię figury, fałdy prześcieradeł i panele ścienne. Szczegóły odzieży i pościeli są prezentowane swobodnie, a formy i kolory podlegają ogólnemu charakterowi. Subtelna gra światła i cienia powoduje widzialną wibrację całej powierzchni płótna i ostatecznie wywołuje uczucie niepokoju i napięcia.
W liście do swojego przyjaciela Munch pisze, nie bez dumy, że Christian Krog nazwał ten obraz “doskonałym”. Kiedy artysta w 1895 r. Zaprezentował “Poranek” w galerii paryskiej, opinie krytyków były bardzo sprzeczne, ale wciąż było więcej pozytywnych recenzji. Nawet Georges Nanteay, redaktor działu wiadomości o kulturze w gazecie Evening Paris, który zawsze uważał norweskiego artystę za “bardzo niezrównoważonego i miernego malarza”, napisał w swojej recenzji: “Byłem trochę w błędzie tylko w jednym przypadku: obraz Morning dowodzi, że ten mistrz jest naprawdę bardzo obiecujący – w tym sensie, że potrafi wiele “.