Obraz włoskiego malarza Sebastiana Ricciego “Sacrifice Polissy”. Rozmiar obrazu to 77 x 66 cm, olej na płótnie. W religiach pogańskich idea poświęcenia została poddana poważnym zniekształceniom.
W pogańskich rytuałach zmysłowość zawsze dominuje nad ideą, aw niektórych kultach ofiara ma szczerze krwiożerczą postać, zamieniając się w pełny kanibalizm. Tak więc, w zachodnio-semickim kulcie Baala i Astarte, bóstwa te zostały poświęcone dziewczęcej czci, a ich świątynie miały specjalne stany “świętych nierządnic i cudzołożników”.
Krwiożerca znalazł swój najwyższy wyraz w ludzkich ofiarach, które były zwyczajem wielu ludów starożytności, nie wyłączając klasycznych. Chociaż z czasem zostały odwołane, ale ich istnienie jest wyraźnie potwierdzone przez pomniki; na przykład na pomnikach asyryjsko-babilońskich można często zobaczyć obraz ofiar ludzi podczas ofiar, w całym otoczeniu rytuału religijnego. Najczęściej rodzice poświęcali swoje dzieci, panowie – niewolnicy, zwycięzcy – przegrani.
Takie niemoralne i kanibalne ofiary są całkowicie obce religii Starego Testamentu.
Najnowsza krytyka jest jednak gotowa, aby zobaczyć ich ślady w Biblii, na poparcie których odnosi się szczególnie do faktu, że Abraham poświęcił swojego syna Izaaka i historię córki Jefty. Jednak widzenie w ofierze Izaaka dowodu na istnienie ofiar ludzkich wśród Żydów oznacza również utratę z oczu znaczenia tego faktu, podobnie jak próby pewności wiary Abrahama. Najprawdopodobniej bardziej wiarygodna jest historia Jefty, który poświęcił swoją córkę.