Od wieków temat upośledzenia umysłowego przyciągał wielu artystów. Płótno przedstawiające szaloną kobietę zostało napisane przez Theodore'a Gericaulta w 1822 roku. Połączone przez przeczucie nadchodzącej śmierci Géricault ucieleśnia swoje doświadczenia na tym płótnie. Ciężka choroba psychiczna lub utrata rozumu dla osoby jest jak śmierć w sensie duchowym.
Obraz przedstawia kobietę, która od dawna uchwyciła to dziedzictwo. Jej myśli są na dalekich ziemiach, nieznanych zdrowej osobie. Jej umysł nie postrzega już linii między rzeczywistością a iluzją.
Wygląd kobiety przypomina widzowi jej chorobę. Ubrania szpitalne pokazują, że bohaterka znajduje się w zamkniętej instytucji dla szalonych. Pasemka siwych włosów są wybijane spod białej czapki, twarz jest wyłożona głębokimi zmarszczkami.
Skóra, z odcieniem niezdrowej żółci, pokrywa zarysowane kości policzkowe i wysokie czoło. Widok pacjenta pozbawiony jest ekspresji i życia, choć lekko opuchnięte oczy błyszczą gorączkowo. Możesz zobaczyć uśmiech na jej ustach.
Być może teraz niezdrowy umysł gra z nią w złe gry.
Wcześniej Theodore Gericault tworzył obrazy w stylu romantycznym, ale co skłoniło go do stworzenia obrazów tego typu? Na podobieństwo nieszczęśliwej szalonej kobiety obawia się utraty umysłu. To wyjaśnia jego współczucie dla bohaterki, jej buntowniczego, niespokojnego stanu umysłu i pragnienie Jericho, by przekazać widzowi cienką linię, która oddziela zdrową osobę od pacjenta psychicznego.
Na prośbę swojego przyjaciela, lekarza kliniki psychologicznej, Gericault stworzył wiele portretów szalonych ludzi. Główną ideą tych obrazów była ekspresja nie zewnętrznych przejawów postępujących chorób psychicznych, ale wewnętrznych doświadczeń chorych ludzi.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)