Jednym z pierwszych dużych portretów Bryullova był wizerunek muzyka M. Yu Vielgorskiego w 1828 roku. Kompozycję portretu Vielgorsky cechują elementy dekoracyjne. Kolor portretu, który jest zdominowany przez czerwony kolor szaty, wyłożony niebieskim jedwabiem, jest podniesiony ze zwiększoną jaskrawością.
Ale dzięki wszystkim konwencjom portretu wybucha żywe uczucie inspiracji, które ogłosiło serce muzyka. W jego wyglądzie wciąż można wyczuć napięcie wewnętrznego świata, które wyróżniało wczesne portrety Briullova. Przesuwając brwi, uciskając usta, Vielgorsky słucha dźwięków wiolonczeli.
Ale jest już pewna surowa powściągliwość w wyrazie jego twarzy, która podkreśla chusteczkę zacisniętą na jego szyi.
Zniknęła natychmiastowość impulsów wczesnych portretów Brullova. Zostały zastąpione powagą osoby mądrej przez doświadczenie życiowe. Bryullov pozostał zadowolony z portretu, jak poinformował swojego brata-mentora, Fiodora Bryullova. „Napisałem już portret hrabiego Vilyegorskiego, tego rzadkiego geniusza w muzyce, w farbach olejnych; portret do kolan z wiolonczelą; nie wyszedł nieźle”. jego portret, o którym pisał Karl, jest Perfection, że jest to niewyczerpany geniusz „- napisał Fyodor Bryullov do swojego brata Aleksandra.
Matvey Yurievich Vielgorsky, doświadczony wiolonczelista, uczeń Bernharda Romberga, był gospodarzem spotkań kwartetu. Brał udział w tworzeniu Imperial Russian Musical Society.
Autor kilku utworów na instrumenty strunowe, na jedną i dwie wiolonczele itp. Zapisał Konserwatorium w Petersburgu do swojej cennej biblioteki muzycznej. To była muzyka. Nie wiedzieliśmy, gdzie jesteśmy, w niebie czy na ziemi: zapomnieliśmy o wszystkim. „
Matvey Jurijicz nie miał własnej rodziny i pomagał starszemu bratu w wychowywaniu dzieci. Praktyczność nie była osobliwa dla Michaiła Jurija, był anegdotycznie nieobecny, a Matvey Jurijicz prowadził sprawy gospodarcze i finansowe rodziny. Miał najrzadszą kolekcję instrumentów strunowych: pięć z nich to Stradivarius.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)