Obraz hiszpańskiego artysty Diego Velázqueza “Portret króla Filipa III”. Rozmiar portretu 305 x 320 cm, olej na płótnie. Malarz Velazquez stworzył pośmiertny portret zmarłego ojca żyjącego hiszpańskiego monarchy Filipa IV.
Filip III z Habsburgów, król Hiszpanii i Portugalii z 1598 r., Syn Filipa II Habsburga i jego czwarta żona Anna z Austrii. Już w okresie dojrzewania widoczna była słabość Infante Philipa i niezdolność do rządzenia państwem; znacznie więcej niż Filip III interesował się polowaniami i festiwalami dworskimi, które łączyły się z głęboką religijnością.
Era króla Filipa III była okresem zrozumienia przez najlepsze umysły hiszpańskiego narodu przeszłości i teraźniejszości ich kraju, okresu Złotego Wieku kultury hiszpańskiej, czasów Cervantesa i Lope de Vega. Na początku XVII wieku upadek gospodarczy Hiszpanii stał się niewątpliwą rzeczywistością.
Niezbędne były pilne reformy społeczno-ekonomiczne i polityczne, ale rząd ulubionego Filipa III z księcia Lermy praktycznie nie zrobił nic w tym zakresie. Jednocześnie biurokracja, przekupstwo i defraudacja przybrały niespotykaną skalę.
Leniwy, ignorancki i przesądny król Filip III otoczył się niekompetentnymi szafarzami, którzy myśleli tylko o ich wzbogaceniu kosztem skarbu i ludu; ludzie stali się biedni z powodu złej administracji i wymuszenia ze strony urzędników skarbowych, a dwór królewski został pochowany w szalonym luksusie.
W Holandii w pierwszych latach XVII wieku hiszpańskiemu dowódcy Ambrosio Spinoli udało się osiągnąć znaczące zwycięstwa nad Holendrami, ale fatalny brak pieniędzy zrujnował te sukcesy i zmusił Hiszpanów do zawarcia dwunastoletniego rozejmu w 1609 r., Uznając w rzeczywistości niezależność północnych prowincji Holandii, które rozdzieliły się od Hiszpanii. W przeciwnym razie pod koniec panowania Filipa III Hiszpania zachowała rozległy dobytek w Starym i Nowym Świecie oraz imperialne ambicje. Jednak ekonomiczne podstawy hiszpańskiego imperium zostały nieodwracalnie zniszczone.