Portret Aleksandry G. Muravyova – Peter Sokolov

Portret Aleksandry G. Muravyova   Peter Sokolov

5 stycznia 1826 r. Komendant Twierdzy Piotra i Pawła otrzymał od żony portret do przeniesienia “z najwyższym pozwoleniem” na N. M. Muravyova. W jednym z listów Nikita Michajłowicz pisze: “W chwilach największej depresji wystarczy spojrzeć na twój portret i to mnie wspiera”. W innym liście: “Od czasu do czasu biorę twój portret i rozmawiam z nim”.

Portret N. M. Muravyova zabrał go na Syberię i nie rozstał z nim do końca swoich dni. Na początku stycznia 1827 r. A. G. Muravyova udał się po męża na zesłanie na Syberię. Poprzez Muravieva Puszkin wysłał swoją wiadomość do I. Pushchina na Syberię. “Pamiętam dzień, w którym Aleksandra Grigorievna przekazała mi wiersze Puszkina przez kratę.

Wspomnienie towarzysza poety Lyceum dokładnie oświetliło uwięzienie, jak sam powiedział, i cieszyłem się, że muszę być zobowiązany Aleksandrowi Grigoriewie do tej pocieszającej chwili”.

Pod koniec października 1832 r. Aleksandra Grigoriewna złapała przeziębienie i przez około trzy tygodnie zachorowała, zmarła w Zakładzie Pietrowskim. O jej życiu i śmierci w listach dekabrystów i ich żon, a także w literaturze wspomnień jest wiele inspirujących odpowiedzi, które emanują smutkiem i podziwem dla pamięci tej kobiety. Została uwielbiona przez N. A. Niekrasowa w wierszu “Rosyjskie kobiety”.

Jest ona poświęcona historii N. A. Bestuzhev “Stacja Szlisselburgska”, napisana przez niego w więzieniu zakładu Petrovsky.