Obraz gatunkowy przedstawia uczestników pojedynku po wydarzeniu. Artysta bardzo ekspresyjnie napisał twarze uczestników, zwłaszcza twarz zranionego mężczyzny, która wyciąga rękę, prosząc o przebaczenie i pojednanie.
Postać drugiego uczestnika pojedynku przedstawionego na pierwszym planie po prawej jest również wyrazista. Zdejmując rękawiczki, odwrócił się plecami do rannego, dając do zrozumienia, że pojedynek się skończył, a zwycięzcą został on. Jego postawa nie chce zaakceptować pojednania i dumy.
Natomiast w postawie umierającej osoby – bezradność i nadzieja.
Repin został zainspirowany tolstojską ideą przebaczenia i chciał wyrazić swoje znaczenie dla społeczeństwa. L. Tołstoj ostro zaprzeczył praktyce pojedynków i nalegał na ludzki humanizm. Temat i fabuła obrazu opierały się na fakcie, który artysta opowiedział sędzia wojskowy o sprawie rozstrzygniętej na dworze w Tuli. Śmiertelna obraza wzrosła między dwoma mężczyznami, a ten, który ją zadał, został zraniony w pojedynku, umierając, uświadomił sobie wszystko i poprosił o przebaczenie.
Szczególne znaczenie na zdjęciu ma krajobraz. Oprócz jasnozielonej trawy i dokładnej transmisji leśnej polany ujawniono w niej typową cechę Repin. Pnie drzew w tle są oświetlone promieniem słońca.
Zrobiono to po mistrzowsku i wywołało wielki podziw we Włoszech na Wystawie Światowej.
Pojawił się stały termin „Światło Repina”. W rezultacie w tym momencie obraz pozostał we Włoszech, w prywatnej kolekcji.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)