Paris Bordone, artysta, który opuścił warsztat Tycjana, który doświadczył w różnym czasie wpływów Giorgione i Lorenzo Lotto, przez długi czas pracował we Francji na dworze króla Franciszka I. Jednak większość jego prac powstała w Wenecji i innych miastach północnych Włoch. Jego sztuka wyróżnia się szczególnie kolorowymi i niezwykłymi kompozycjami.
Pierścień Dożów jest jednym z niewielu zachowanych historycznych monumentalnych płócien Bordone. Ilustruje on ostatni epizod legendy o rybaku, który miał wizję długiej bitwy świętych Marka, Jerzego i Teodora, patronów Wenecji, z morskimi potworami żeglującymi po mieście z wyspy Lido. Po zwycięstwie św.
Marek zwrócił się do rybaka z przemówieniem, że będzie nadal bronił swojego miasta w przyszłości, a na znak dowodu poprosił Doża Bartolomeo Gradenigo o przekazanie swojego pierścienia Dożowi.
Widz staje się świadkiem tej chwili. Kompozycja rozgrywa się na tle wspaniałej perspektywy scenograficznej i architektonicznej. Dążenie oka w głąb płótna jest powstrzymywane przez przekątną składającą się tylko z kilku figur, skierowaną wektorowo do gołębia siedzącego na elewacji tronu “publicznej loggii”. Zaczyna się od postaci w turbanie.
Jego niebieskawy odcień dziwnie rymuje się ze strojem Doge'a, niczym jasnozłoty ceremonialny szlafrok z peleryną i czapką “pierwszego weneckiego”.
Ten niesamowity kolorowy apel mógł być spowodowany troską o harmonię kolorystyczną, ale prawdopodobnie zawierał pewien komunikat informacyjny, którego dzisiaj nie można zaakceptować. Dzieło zostało zamówione przez bractwo św. Marka dla sal Albergo.