W pracach IK Aiwazowskiego jest wiele prac na różne tematy. Przede wszystkim uderzyły mnie zdjęcia natury Ukrainy. Szczególnie podobała mi się praca “Przewóz Chuzaka”, którą Aiwazowski napisał w 1862 roku.
Płótno przedstawia stepy, niekończące się pola i drogę, która prowadzi za horyzont. Duże wózki z sianem przedstawione na zdjęciu przypomniały mi o zbliżającym się lecie. Od razu chciałem poczuć zapach świeżego siana, zanurzyć się w wiejskiej atmosferze.
Chumaki to ukraińscy kupcy, którzy jeżdżą sianem na powozie wzdłuż wiejskiej drogi. Jeden z wozów przedstawia dziewczynę ubraną w strój narodowy, ogląda zachód słońca, być może śpiewając piosenkę. Każdy widzi coś na tym zdjęciu. Wydaje mi się, że ma dość patrzenia na zachód słońca i marzenia o jutrze, a może chce zanurzyć się w morzu.
Kolory, z którymi malowana jest grafika, tworzą spokojny nastrój.
Na jego zdjęciu Aivazovsky zdołał przekazać nastrój ciepłego letniego wieczoru. Słońce, które nie udało się jeszcze ukryć za horyzontem, wiatraki, doskonale pasują do krajobrazu. Gdyby można było coś dodać, skończyłbym psa biegnącego obok wozu lub dzieci biegnących wzdłuż wiejskiej drogi.
Kiedy spojrzałem na zdjęcie “Chumak's Pusher”, wydawało się, że ożywa. Wiatraki nie kręciły się, ponieważ nie było wiatru, chumaki powoli szły wozami, a ja nawet wyobrażałem sobie szum morza przez kilka sekund. Naprawdę chciałem stać się bohaterem tej pracy, prowadzić, na przykład, wagon lub być jednym z tych dzieci biegnących przez drogę, którą narysuję.
Obraz Aivazovsky wywarł na mnie niezatarte wrażenie, sprawił, że śniłem i marzyłem. Jednocześnie stałem się zarówno artystą, jak i uczestnikiem tej pracy.