Nabyte od antykwariusza Achille Glesenti w Brescii w 1895 roku. Wcześniej była na prywatnym spotkaniu w Mediolanie. Wystawiony w 1933 roku w Ferrara na wystawie “Ferrara Renaissance”. Przez długi czas specjaliści nie wiedzieli, komu można przypisać ten obraz.
Wielu zakładało, że należy do pędzla artysty z Mantua Lorenzo Leombruno, ale teraz jednogłośnie uznaje się, że jego autorem jest Lorenzo Costa i odnosi się on do czasu jego pobytu w Mantui.
Jednak założenie o czasie tworzenia obrazu było błędne, ponieważ istnieje inny, nie budzący wątpliwości, obraz Costy, który pokazuje również nagą kobietę stojącą w tej samej pozie, która niewątpliwie odnosi się do okresu Mantuan. Ten boloński obraz bardzo różni się od tego z Budapesztu, na przykład pod względem rodzaju twarzy i proporcji ciała.
Wierzono, że oba obrazy przedstawiają Wenus, ale najprawdopodobniej żadna z nich nie jest boginią. Być może obraz Bolonii przedstawia muzę Talii – taki wniosek można wyciągnąć na podstawie atrybutów i podobnych obrazów tamtego czasu. A założenie, że obraz Budapesztu przedstawia Wenus, w przeciwieństwie do faktu, że szalik w rękach kobiety jest spokojny, podczas gdy w obrazach ówczesnych artystów przedstawiających Wenus, szalik zawsze macha od wiatru.
Naturalizm w postaci figury wskazuje, że jest to wcześniejsza praca Costy i nie mogła być napisana w okresie mantuańskim, kiedy styl pisania Costy stał się bardziej stylizowany, a teoria przejęła bezpośrednią obserwację artysty.
Argument przemawiający za wcześniejszym stworzeniem obrazu Budapesztu przyniósł także E. Pogan-Balazh, zgodnie z którym Marcantonio Raimondi użył naszego zdjęcia Costa do stworzenia kobiecej figury na swoim grawerowaniu do 1505 roku. Obrazy przedstawiające nagie kobiety w pełnym rozkwicie, rozprzestrzeniły się w całych Włoszech na wzór Florencji, a przede wszystkim pod wpływem Botticellego.