Produkt “zachód słońca” mistrza. Jednocześnie trzy tendencje stylistyczne Kuindzhi odzwierciedlają to płótno: romantyzm, realizm i cechy rodzącej się symboliki.
Obraz jest żywym przykładem klasycznej kompozycji: koń na szczycie wzgórza jest środkiem obrazu, większość płaszczyzny jest przypisana do obrazu nieba. Jednak niebo jest jednym z ulubionych “bohaterów” dzieł autora. Skromnie reprezentowani są ludzie spokojnie śpiący nastolatki, których Kuinji przedstawił w nieco uproszczonych, osobnych miejscach. Najjaśniejszym akcentem na zdjęciu jest miesiąc blednący promieniom nadchodzącego świtu.
Wydawało się, że wysyła pozdrowienia na ziemię i ludzi śpiących spokojnie.
Z wielką miłością, choć w nieco ekspresjonistyczny sposób przedstawia się konie – autor żywił niezwykle czułe uczucia do wszystkich zwierząt, a nawet owadów. Przyjmuje ich w domu, leczy i według legendy rozumiał język ptaków. Tu i na zdjęciu “Noc”, jak widzimy, Kuindzhi poświęcił dużo więcej uwagi figurom koni niż odpoczywającym młodym pasterzom.
Sam krajobraz przyciąga najwięcej uwagi widza – niekończące się czyste niebo i zalew rzek są hipnotyzujące i fascynujące. W nim wszystkie umiejętności artysty! Mistrz światła i koloru, z talentem tkwiącym tylko w nim, przedstawiał przestrzeń “oddychającą swobodnie” i uczynił go główną postacią z pracy.
Pod koniec życia Kuindzhi był ledwo wystawiany i wielu błędnie zakłada, że autor “napisał”, jednak “Noc” jest żywym przykładem tego, co artysta był pełen siły, pomysłów i mógł je opanować.