Niespójny smutek – Ivan Kramskoy

Niespójny smutek   Ivan Kramskoy

Obraz Iwana Kramskiego “Niepocieszony smutek” przedstawia kobietę ubraną w żałobę. Jej poplamione łzami oczy, bladość, dłoń, która konwulsyjnie ściskała chusteczkę, a druga zwisająca z bata wzdłuż ciała – wszystko wskazuje na to, że przeżywa tragiczne chwile życia.

Rzeczywiście, wieniec żałobny przedstawiony na środkowym planie wyjaśnia, że ​​w domu odbywa się pogrzeb. Lekka koronkowa sukienka dla dzieci nie pozostawia nadziei – matka straciła dziecko. A ten strój jest ostatnią rzeczą, jaką będzie nosić na swoim dziecku.

Uwaga przyciąga twarz bohaterki, jej oczy. Jest w nich ból, ale ból jest pokorny. Kobieta jest bezradna przed tym, co się wydarzyło, ale doświadcza tego z godnością.

Bohaterka obrazu jest ubrana w czarną żałobną sukienkę, a jej włosy zebrane pośpiesznie. Jasnym punktem jest chusteczka, przyciśnięta do ust, jak również oczy kobiety.

Na środku i tle znajdują się meble, detale wnętrza. Cały obraz jest wykonany w brązowo-złotych kolorach, które wyróżniają czarną figurę kobiety.

Obraz jest pełen symbolicznych szczegółów, takich jak na przykład zgaszona lampa. Jest to związane ze śmiercią i śmiercią. Ponadto na płótnie widać półotwarte drzwi do pokoju, światło przebija przez nie.

Ten szczegół wskazuje, że smutek, niepocieszony smutek, po chwili, ustąpi, zamieniając się w jasny smutek. Pustka za drzwiami jest jednak taka sama jak w sercu i duszy bohaterki. Kolejny ważny szczegół – garnek z czerwonym kwiatem.

Niespokojny, aspirujący, przypomina o niepewności, kruchości ludzkiego życia.

Obraz jest pełen ciszy, zatrzymany, martwy. Tutaj wszystko pozostanie takie samo, z wyjątkiem tego, że nie ma życia, nie ma szczęścia – dziecko zmarło.

Obraz “Niepocieszony żal” zachwyca jego powściągliwością. Nie ma tu krzyków i żywych emocji, ale jest wola, powściągliwość, umiejętność przetrwania nawet najgorszej rzeczy – śmierć dziecka.

To płótno ma wiele szkiców, szkiców i różnych wydań. Przyczyna ogromnej pracy – poszukiwanie artysty. Kramskoy, obcy zbyt intensywnemu cierpieniu, szukał sposobów wyrażania smutku, powściągliwości i czystości.