Muse Thalia [1450-1460] Michele da Pannonio aka Michele Ongaro, szkoła Ferrara. Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych, nr inw. Nr 44.
Topola, tempera i olej, 136,5 x 82 cm, przedstawiony przez Arnolda Ipoya w 1880 r.; w XVIII wieku znajdowała się w konwencji dominikańskiej w Ferrarze, w sali zebrań Inkwizycji; w 1857 r. przechowywano ją w rzymskiej galerii Sagro Monte di Pieta; Ipoya pochodzi z florenckiego antykwariatu Ribela.
Wystawiony w 1933 r. W Ferrara na wystawie „Ferrara Renaissance”, w 1966 r. W Paryżu Petit Palais na wystawie „Sztuka Węgier X-XX wieku”, w 1972 r. W rzymskim Palazzo Venezia na wystawie „Sztuka Węgier”, w 1973 r. W Muzeum w Budapeszcie sztuki piękne na wystawie „Sztuka renesansu w Europie”, aw 1981 roku w tym samym miejscu na wystawie „Muzeum Sztuk Pięknych ma 75 lat”. Jak świadczy nazwisko artysty, ten znaczący mistrz ferrara był pochodzenia węgierskiego. Niewiele jego dzieł dotarło do naszych dni; oprócz Budapesztu zachowały się dwa kolejne obrazy ołtarza bocznego, znajdujące się w Galerii Sztuki w Ferrarze.
Zdjęcie Budapesztu jest opatrzone paczką podpisaną: EX MICHAELE PANONINO. Zachowane dzieła Pannonio należą do późnego okresu jego twórczości, kiedy jego styl był pod wpływem silnego wpływu znacznie młodszego artysty Cosimo Tury. Zarówno w Tour, jak iw Pannonio równie charakterystyczny jest figlarny obraz klejnotów, biżuterii i kolorów, które wydają się metaliczne.
Pragnienie naturalnego obrazu perspektywy, poprawnego architektonicznie tronu – to wszystko cechy renesansu, ale fałdy ubrań przypominają formy gotyckie. Klientem tej pracy był książę Borso z Este z Ferrary, wśród greckich i łacińskich napisów u stóp tronu można zobaczyć jedną z regali książąt, przez długi czas uważano, że na zdjęciu widać Ceres, ale ostatnio opinia ta została odrzucona. że obraz budapeszteński należy do serii obrazów przedstawiających muz, które niegdyś zdobiły pracownię artystyczną Pałacu Belfiore – jednego z pałaców książąt Este w okolicach Ferrary. W 1632 r. Budynek nadal istniał, choć w 1483 r. Został zniszczony przez pożar.
Baksandall jako pierwszy zwrócił uwagę na związek między obrazem budapeszteńskim a serią muz, a także na fakt, że humanista Guarino da Verona, obsługujący książąt d Este, w liście do księcia Lionello daje program serii obrazów przedstawiających muz, ze szczegółowym opisem jego zdaniem powinny być one sporządzone na podstawie ich nazwisk. Ten list z 1447 r. był prawdopodobnie odpowiedzią na prośbę księcia.