W związku z początkiem II wojny światowej artysta przeniósł się do Nowego Jorku, co wpłynęło na jego dalszą pracę. Okres amerykański trwał do końca życia
Czerwony, żółty, niebieski i czarny – Peter Cornelis Mondrian
W większym stopniu Mondrian znany jest z prac w stylu „neoplastycyzmu”. Forma sztuki abstrakcyjnej, różna od popularnego wówczas kubizmu i futuryzmu, narodziła się na początku
Szary diament z czterema liniami – Peter Cornelis Mondrian
W połowie lat 20. Mondrian tworzy obrazy z rombami, aby wyrazić bardziej dynamiczny rytm w swoich dziełach. To zdjęcie, oparte na czterech liniach o różnej
Mahoń – Peter Cornelis Mondrian
Jest to najważniejsze dzieło artysty w ramach ruchu „luminizm”, a także najlepsze dzieło z serii o drzewach. Jest to niezwykła równowaga między kontrastującymi odcieniami czerwieni
Zwycięstwo Boogie-Woogie – Peter Cornelis Mondrian
To ostatnie dzieło Pete'a Mondriana, niedokończone z powodu śmierci artysty. Chociaż dzieło Mondriana lat 20. i 30. wyróżnia się rygorem akademickim, ten utwór wygląda na
Szare drzewo – Peter Cornelis Mondrian
Obraz cienkiego owalnego drzewa odtwarza idee kubizmu i doskonale ilustruje rozwój twórczej wizji mistrza.
Falochron i ocean – Peter Cornelis Mondrian
Ostatnim krokiem w kierunku czystej abstrakcji jest seria prac Pier and the Ocean stworzonych pod wpływem kubizmu, w tym dzieła Georgesa Braque'a i Pabla Picassa.
Kompozycja z czerwonym, żółtym i niebieskim – Peter Cornelis Mondrian
Kolorowe wielokąty, koordynowane zgodnie z rutyną mistrza, tworzą jego „Kompozycję z czerwonym, żółtym i niebieskim”. Wielokąty są oddzielone od siebie prostymi czarnymi liniami, a „kolorowanie”
Broadway boogie-woogie – Peter Cornelis Mondrian
Prawdopodobnie najsłynniejszy obraz Mondriana inspirowany był krajobrazem Manhattanu i muzyką boogie-woogie, którą artysta kochał. Obraz stanowi kulminację wszystkich stylistycznych innowacji Pete'a i jest przełomowym dziełem
Czerwono-niebiesko-żółty – Peter Cornelis Mondrian
Ta praca została stworzona przez Mondriana w czasie najwyższego punktu w rozwoju stworzonego stylu. W przeciwieństwie do niektórych wadliwych prac i wielu prac eksperymentalnych, to