Obraz szwajcarskiego mistrza neoklasycyzmu autorstwa Angeliki Kaufman “Young Vestal”. Rozmiar obrazu 60 x 41 cm, olej na płótnie. Vestale to kapłanki bogini Westy, których pierwotnie było cztery, a potem sześć.
Vesta we Włoszech, Hestia w Grecji – była uważana za patronkę bogini rodzinnego ogniska i ognia ofiarnego. Vestalki zostali wybrani królami, aw republice – arcykapłanem, spośród wielu, spośród dwudziestu dziewcząt.
Wymagano go od kandydatów do Vestals: pochodzenia patrycjuszy, wieku nie młodszego niż 6 lat i nie starszego niż 10 lat, braku wad fizycznych, a wreszcie pobytu obojga rodziców we Włoszech. Z obowiązku służenia Veste dziewczynka mogła poczuć ulgę tylko ze względu na szczególne okoliczności rodzinne.
Każdy Vestal miał pozostać na swoim stanowisku przez 30 lat, licząc od daty wyborów; pierwsze 10 lat studiowała, druga służyła, a ostatnia uczyła innych. Po tym czasie była wolna i miała prawo do zawarcia małżeństwa; ale ten ostatni był niezwykle rzadki, ponieważ wierzono, że małżeństwo z vestalem nie prowadzi do dobra. Na czele Vestalsa był najstarszy z nich, otrzymujący rozkazy bezpośrednio od głównego arcykapłana.
Obowiązki vestals, oprócz ścisłej czystości, polegały głównie na utrzymaniu świętego ognia, na utrzymywaniu świątyni w czystości, na składaniu ofiar bogini Westy i na ucztach, na ochronie palladu i innych sanktuariów. Główne święto na cześć Westy w Rzymie nosiło nazwę Vestalia i obchodzone było w czerwcu.
Podczas Westy Rzymianie pielgrzymowali boso do świątyni bogini i tutaj składali jej ofiary. Naruszenie ślubu niewinności zostało ukarane wśród zakonników przez zakopanie żywcem w ziemi na Campus Sceleratus, a uwodziciel został oznaczony na śmierć. Vestal, winny wygaśnięcia świętego ognia, został ukarany prętami.