W sztuce Tiepolo perfekcję kompozycyjną i kolorystyczną łączy się z nieograniczoną wyobraźnią twórczą, mistrzowskim opanowaniem rysunku i uważnym studiowaniem modelu – z inspirującym darem improwizacji. Monumentalne i sztalugowe dzieła Tiepolo gloryfikują starożytnych generałów i współczesnych władców europejskich lub odtwarzają epizody z pism świętych i starożytnej mitologii.
Płótna Tiepolo są wypełnione powietrzem i światłem, właśnie dlatego kolor w nich nabiera szczególnej świeżości i brzmienia. Szeroki sposób pisania, uogólnione formy, brak drobnych szczegółów nadają artyście monumentalność niezależnie od wielkości dzieła. Wszystkie te cechy mają dobrze znany obraz małego formatu – najlepszy z utworów Tiepolo przechowywanych w Ermitażu – “Patron przedstawia wolne sztuki cesarzowi Augustowi”.
Płótno przedstawia cesarza Augusta, po lewej – Patrona, przed nimi – Poezję w przebraniu Homera i trzy kobiety personifikujące malarstwo, rzeźbę i architekturę. Dzieło to zostało zamówione w 1743 r. Przez patrona Tiepolo hrabiego Algarottiego, pisarza i uczonego, wielkiego konesera i miłośnika sztuki.
Algarotti zamierzał ten obraz jako prezent dla hrabiego Bruhla, ministra saskiego dworu, który był doradcą artystycznym elektora saskiego i króla Augusta III w Polsce. W głębi kompozycji Tiepolo przedstawił pałac Bruhla. Nie ma wątpliwości, że dzieło ma charakter alegoryczny i reprezentuje na obrazach cesarza Augusta i Patrona Augusta III i hrabiego Bruhla.
Obraz przyszedł do Ermitażu w 1769 roku z kolekcji Bruhla. W następnym stuleciu była w Gatczynie, skąd w 1882 r. Wróciła do Ermitażu.