Staw z liliami wodnymi w pobliżu domu Claude'a Moneta w Giverny, na północny zachód od Paryża, stał się głównym motywem późniejszych obrazów artysty. Płótno, które odbija powierzchnię stawu, staje się światem samym w sobie, inspirując poczucie zanurzenia w naturze. Obserwacje zmiany struktury światła na powierzchni wody skłoniły Claude'a Moneta do abstrakcyjnych szkiców.
Obrazy nie były w pełni doceniane podczas życia Moneta, a gdy zostały one zrewidowane w latach pięćdziesiątych przez niektórych krytyków sztuki, niektórzy krytycy uważali go za poprzednika abstrakcyjnego ekspresjonizmu. W swoim dążeniu do pokazania odpowiedniej ilości światła i ciemności Monet zawsze pracował nad kilkoma płótnami i gwałtownie śledził zmiany oświetlenia. Malował uważnie, nie zwracając uwagi na wszystkie aktualne trendy, pomimo zaskoczenia współczesnych.
W ostatnich dziesięcioleciach życia Moneta jego ulubiony ogród wodny w Giverny był przedmiotem obsesyjnego i obsesyjnego studiowania. Malował ten sam krajobraz około 250 razy w ciągu 1900 roku i aż do śmierci. W końcu staw stał się jego jedynym przedmiotem kreatywności.
Zaczął budować ogród wodny, gdy tylko przeniósł się do Giverny, i zwrócił się do władz lokalnych z prośbą o skierowanie wody z pobliskiej rzeki. W rezultacie krajobraz był wynalazkiem Moneta w całości i wykorzystał go jako swoją twórczą koncentrację i inspirację.
Powierzchnia wody w unikalny sposób odzwierciedlała światło i atmosferę otoczenia w pracach Moneta w Javerny. Niebo zniknęło z obrazu, bujny liść pokrył górę płótna, aż do horyzontu, a dekoracyjny łuk mostu wypełnił przestrzeń. Nasza uwaga skupia się na samym obrazie i utrzymuje na nim nacisk, a nie na tym, co jest szczegółowo przedstawione na zdjęciu.
W późniejszych pracach stawy i lilie Moneta coraz bardziej wypełniają przestrzeń płótna, a powierzchnia wody jest usiana kwiatami.
Pływające liście lilii wodnej i ich odbicia w wodzie zamazują rozróżnienie między obiektami rzeczywistymi a ich lustrzanym odbiciem za pomocą światła. Monet zawsze był zainteresowany myśleniem, oglądaniem rozdrobnionych form w ich naturalnym wyrazie, który wyrażał pędzlem na płótnie. „Obiekt nie jest dla mnie ważny; chcę odtworzyć to, co istnieje między obiektem a mną”. Pod koniec życia, w wyniku intensywnych wysiłków we właściwym świetle i cieniu, usunął temat ze swoich obrazów, w wyniku czego narodziła się sztuka abstrakcyjna.