Obraz “Lekcja Anatomii dr. Tulpy”, w którym artysta rozwiązał w sposób innowacyjny problem portretu grupowego, nadając kompozycji łatwość życia i łącząc portrety z pojedynczą akcją, przyniósł szerokie uznanie Rembrandta. Gatunek portretu grupowego był szeroko rozpowszechniony w Holandii w XVII wieku. Po raz pierwszy w historii, czując się mistrzami życia, kupcy i rzemieślnicy chcieli stać się bohaterami sztuki.
Malarze tamtych czasów pozostawili potomstwu liczne obrazy. Burgherowie są przedstawiani osobno, wraz ze swoimi żonami i dziećmi, a wreszcie z całą korporacją.
Te profesjonalne korporacje, tak zwane gildie, zrodzone z epoki średniowiecza i w okresie rewolucji holenderskiej, często odgrywały rolę organizacji bojowych, nie zostały jeszcze zniszczone przez rozwój produkcji kapitalistycznej i raczej z powodzeniem nadal istniały w holenderskich miastach XVII wieku. Wizerunek członków gildii staje się głównym tematem holenderskiego portretu grupowego.
W portrecie lekarzy młody artysta kontynuuje poszukiwania akcji fabularnej. Na dużym płótnie widz widzi grupę ludzi słuchających wykładu o anatomii. Otwierając rękę zmarłego, profesor ściąga pęsetą i pokazuje słuchaczom mięsień, który kontroluje ruch palców. Palcami lewej ręki pokazuje, jak działa ten mięsień.
W prawym rogu zdjęcia znajduje się atlas anatomiczny, otwarty na żądanej stronie.
Obraz jest rozwiązany w średnim czerni i bieli. Strumień światła wlewa się w mroczną widownię, wyrywając z ciemności twarze ludzi i martwego ciała, w pobliżu których byli zatłoczeni. Artysta stara się przekazać różne reakcje uczestników sceny na to, co widzą i słyszą w tej chwili: siedząc obok Tulpy odwrócił twarz w stronę głośnika, jakby obserwował ruch palców lewej ręki. Drugi, pochylony nisko nad trupem, jakby zaglądał do stołu z anatomicznie otwartego atlasu.
Stojąc za nim z żywą uwagą obserwując pokaz Tulpy, wszyscy pochyleni do przodu.
W celu stworzenia iluzji pełnej rzeczywistości tego, co się dzieje, artysta sam czyni wydarzenie uczestnikiem. Publiczność jakby wchodzi na widownię podczas wykładu, a oczy dwóch studentów Tulpy zwracają się do niego.