Krzesło Vincenta z fajką – Vincent Van Gogh

Krzesło Vincenta z fajką   Vincent Van Gogh

Na początku grudnia 1888 roku Van Gogh rozpoczął kilka wiszących obrazów z krzesłami Gauguina i jego. Te obrazy to nie tylko martwe natury, ale raczej ikonografie, przypominające alegoryczne użycie motywów w siedemnastowiecznej martwej niderlandzkiej rzeczywistości.

Na przykład płomień świecy jest dla niego wspólny i symbolizuje światło i życie. Obrazy te są także portretami pośrednimi. W fotelu Gauguina Van Gogh umieścił dwie książki, które można rozpoznać po kolorze ich okładek jako współczesnych powieści francuskich. W fotelu położył telefon i sakiewkę, aw tle są porośnięte cebulkami.

Krzesło Gauguina to scena nocna i jego własny dzień.

W tej parze obrazów jest inny podtekst. W 1883 roku Van Gogh opowiedział swojemu bratu historię, którą przeczytał na temat angielskiego pisarza Charlesa Dickensa i ilustratora Luke'a Fildesa. Kiedy Dickens zmarł, Fildes wykonał rysunek wydrukowany w The Graphic, ilustrowanym wydaniu, którego ryciny zostały zebrane przez Van Gogha.

Zdjęcie pokazało biuro Dickensa, a teraz krzesło było puste. Van Gogh wyjaśnił swojemu bratu, co ten obraz dla niego znaczy. Postrzegał to jako symbol utraty wielkich pionierów literatury i ilustracji graficznych poprzez śmierć.

Ponadto ci ludzie – zwłaszcza artyści, którzy tworzyli obrazy, które towarzyszą i ilustrują współczesną literaturę – pracowali, jak wierzył Van Gogh, w jednym duchu.

Ich społeczność artystyczna i wspólne wysiłki zapewniły Van Goghowi model dla jego własnego marzenia o nowym stowarzyszeniu artystów, opartym na “Studiu Południa”, które powstało po przybyciu Gauguina do Arles.