Obraz „Pejzaż górski” odnosi się do liczby płócien artysty oznaczonych dojrzałymi umiejętnościami. Reprezentuje zbiorowy obraz natury wschodniego Krymu. Skały Koktebel, przepiękne drzewa Starego Krymu, górskie rzeki Sudak są skoncentrowane w jednym majestatycznym krajobrazie.
Dzięki spokojnemu, uporządkowanemu pierwszoplanowi widok przenika do środkowej części obrazu, która niesie główny ładunek fabuły. Oto zbocza gór, drzewa przy zbiorniku, strumień wodospadu między kamieniami. A za nimi są szczyty odległych gór i niebo pokryte chmurami.
Artysta wykorzystuje światło i białe plany w swojej pracy, ale nie są one tak wyraźnie wyrażone, jak w jego pejzażach z początku lat trzydziestych.
Bogayevsky osiąga bardzo subtelną zmianę koloru z jednej płaszczyzny na drugą i dzięki temu osiąga wrażenie pełni i jedności prawdziwych gatunków. Na obrazie wszystko odpowiada naturze odpisanej z niego, ale jednocześnie taktycznie uogólnionej, zredukowanej do kolorowej konstrukcji, gdzie dominuje ochrowo-fioletowy ton charakterystyczny dla obrazowych płócien Bogayevsky'ego z tego czasu. Uogólnienie naturalnego koloru na zdjęciu, wybór w nim odcieni oliwnych, brązowych, zielonych, fioletowych i niebieskich, szczególnie charakterystycznych dla wschodniego Krymu, doprowadziło do stworzenia ściśle usystematyzowanego obrazu krajobrazu stworzonego przez autora.
Artysta daje energetyczny akcent kolorystyczny w pierwszym w historii drzewie, napisanym w ciemnym kolorze z gradacją odcieni niebieskiego i ochry. Wszystko inne – góry, rośliny, niebo z chmurami, ziemia – maluje tymi samymi kolorami, ale w jaśniejszych, stłumionych tonach. Warstwa farby jest cienka, układana łatwo i swobodnie z ufną ręką malarza, który doszedł do tego sposobu pisania w złożony sposób wyszukiwania, wybierania, studiowania.
Cienie na obrazie są zapisane płynnymi, brązowymi kolorami z niebieskimi odbiciami od nieba, niebieskie odcienie wprowadzane są w zieleń drzew, a fioletowe w brązowo-ochrową ziemię. W tym przypadku w każdym indywidualnym przedmiocie przeniesiono jego istotność.
Cała obrazowa i wyobrażeniowa struktura obrazu „Krajobraz górski” jest podporządkowana jednemu celowi, czyli stworzeniu heroicznego obrazu natury. W ścisłej równowadze kompozycyjnej linii konturów i objętości kolorów, w emocjonalności koloru krajobrazu, majestat natury krymskiej, jej heroiczny epos, jest odczuwalny.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)