Infanta Isabel Kiafa Eugenio – Alonso Sanchez Coelho

Infanta Isabel Kiafa Eugenio   Alonso Sanchez Coelho

Portret Isabel Ciapha Eugenio można uznać za wzór parady portretowej ukoronowanej osobistości hiszpańskiej. Na ciemnym aksamitnym tle przed nami jest bardzo młoda kobieta, prawie dziewczyna, ciągnięta jak kirys, w ciasnym gorsecie jej ceremonialnej sukni. Jedna z jej dłoni ściska chusteczkę, a druga opiera się na ciemnym czerwonym krześle.

Ta ukochana córka Filipa II i jego trzecia żona Isabel, księżniczka z domu Valois, siostra słynnej królowej Margot, będzie żyła długo. Pokaże się jako uczciwa i mądra władczyni Flandrii, zrobiła wiele, by zakończyć wojnę między Holandią a Hiszpanią. Jej regułą będzie rozkwit nauki i sztuki, którym będzie się opiekować.

Ale to wszystko jest w przyszłości. A teraz portret młodej księżniczki w białej sukni ze sznurowadłami, złotymi haftami, perłami i klejnotami jest skierowany na nas z portretu; szesnaście lat będzie podróżować z domu do odległego i wojowniczego kraju.

Artystka doskonale oddała dziewiczy obrzęk twarzy, który nie może ukryć powagi, nawet sztywności jej wyglądu. Wargi, wciąż dziecinnie spuchnięte, nadają twarzy kapryśny wyraz. Małe dłonie z zahaczonym pierścieniem. Oprócz twarzy i rąk w portrecie, wszystko inne to sukienka, na którą zwraca się szczególną uwagę. Biała, wykonana z twardego brokatu, pokryta jest złotem i bogato zdobiona kamieniami szlachetnymi.

Tkanina sukienki jest tak gęsta, że ​​forma, którą tworzy, jest całkowicie pozbawiona fałd. Sztywny i kłujący kołnierz podpiera młodą twarz, nie patrząc już na dziewczęce oczy.

Złoty naszyjnik otaczający szyję mocno przykryty sukienką jest po mistrzowsku napisany. Klejnoty, które zdobią pas i guziki sukienki księżniczki, wydają się niemal namacalne. Wszystko powinno być wykorzystane do potwierdzenia znaczenia portretowanych. Jednak z jaką łatwością artysta był w stanie to wszystko zrobić.

Rozwiązał wszystkie zadania, które mu przydzielono – i cieszył się pięknem czułej dłoni trzymającej chusteczkę. Aby rozjaśnić drugą dłoń, położył ją na czerwonym fotelu. Z wyraźnym podziwem przedstawia również skomplikowaną czapkę wieńczącą księżniczkę, ozdobioną perłami i piórami.