Obraz “Dom z czerwonym dachem” został namalowany w 1933 roku w rejonie Moskwy. Pewnego ranka pewnego lata na pociągu w daczy pojechał do stacji Kryukovo starym znajomym. Jest dom, którego dach jest nam przedstawiony na czerwono wokół kwitnących młodych brzóz.
Zbiornik przedstawiony na płótnie przedstawia pojedyncze królestwo o różnej popularności: zielone żaby wygrzewały się w słońcu, czarne ślimaki wygrzewały się i pieściły, pijawki w pobliżu wybrzeża były zakopane w mule.
Nad wodą lekkie ważki zatrzepotały, szeleszcząc skrzydłami. Przed budynkiem jest łąka. Pasły się tam kozy, szedł ogromny śnieżnobiały kogut z kurami, wieśniak kosił trawę.
Artysta z przyjemnością pisał etiudy, nie wychodząc z farbami i sztalugami poza granice letniej rezydencji.
Znalazł różne kompozycje: ta sama przestrzeń, w zależności od pory dnia, oświetlenia i kąta widzenia, wydawała się inna. W rezultacie narodziła się wspaniała głowa “Dom z czerwonym dachem”. Na nim jest skromny krajobraz środkowo-rosyjski, z którego oddycha spokój, czułość i ciepło.
Ten obraz jest nasycony miłością, przez chwilę wydawało mi się, że mieszkamy w tej samej wiosce, a nasz dom ma także czerwony dach. Mimowolnie chciałem pobiec do domu, żeby opowiedzieć jakąś ciekawą historię, pozwolić moim przyjaciołom słuchać, a może po prostu spacerować po wiosce. Bardzo realistyczny w swoim krajobrazie, artysta daje nam poczucie całego nastroju wiejskiego życia.
Nie tylko po to, by tam renderować, ale także by odwiedzić inne miejsca nieznane naszej wyobraźni.