Malarstwo holenderskiego artysty Rembrandta van Rijna „David and Jonathan” lub „David's Farewell to Jonathan”. Rozmiar zdjęcia to 73 x 62 cm, drewno, olej. Najnowsze badania na przykładzie dzieł historycznych wyraźnie pokazały, że Rembrandt, pracując nad konkretnym tematem, zawsze starannie przemyślał jego treść, zaczynając od źródła, niezależnie od tego, skąd bierze się poszukiwanie przez artystę fabuły – w mentalnych obrazach określonych przez nastrój, w konkretnym tekście, często interpretowanym w związku z sytuacją życiową.
Analiza ikonograficzna pozwala ustawić dominującą opcję. Jeśli Rembrandt nie stosuje się do tekstu dosłownie, zwraca się do znanego mu często z własnej kolekcji tradycji artystycznej, z której przyjmuje swoich poddanych; zdarza się, że koryguje pobrane próbki na podstawie tekstu lub, zgodnie z tradycją, odbiega od tekstu.
Rembrandt ma tendencję do wzbogacania konkretnej sceny o dodatkowe motywy, nadając jej charakter opowieści; Z drugiej strony charakterystyczna jest także metoda wyodrębniania i wznoszenia oddzielnych elementów narracji w niezależną historię. Naukowcy holenderskiej twórczości kojarzą ideę obrazu Rembrandta „David and Jonathan” z biblijną historią z pierwszej księgi królestw.
Król Judy Saul próbował zniszczyć młodego Dawida, obawiając się, że weźmie swój tron. Ostrzegany przez swojego przyjaciela, księcia Jonathana, zwycięzca Goliat Dawid żegna się z Jonathanem przy kamieniu Azayl. Jonatan jest surowy i powściągliwy, jego twarz jest smutna. David w rozpaczy spada na pierś swego przyjaciela, jest niepocieszony.
Prawdopodobnie pisanie tego żałosnego obrazu przyczyniło się do trudnych wydarzeń w życiu osobistym Rembrandta, śmierci Saskii.
Ale w tym czasie w pracach Rembrandta przychodzi czas dojrzałości. Dramatyczne sceny wczesnych obrazów artysty zastępuje poezja codzienności: dominują wątki tematyczne liryczne, jak w obrazach „Dawid i Jonathan” oraz „Święta rodzina”, w których głębia ludzkich zmysłów podbija zaskakująco cienką i silną inkarnacją. Wydawałoby się, że w prostych zwykłych scenach, w przeciętnych i trafnych gestach i ruchach artysta ujawnia złożoność życia psychicznego, przepływ myśli bohaterów.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)