Znaczna liczba prac norweskiego artysty E. Munk jest reprezentowana w Narodowym Muzeum Sztuki, Architektury i Wzornictwa w Oslo. Wraz ze słynnym “Krzykiem” w ścianach muzeum można zobaczyć równie ważny cykl obrazów “Fryz życia: wiersz o miłości, życiu i śmierci”. Centralnym punktem cyklu jest największa praca Muncha, The Dance of Life.
Letnia księżycowa noc. Pary tańczą na brzegu morza. Na pierwszy rzut oka uwagę zwracają trzy postacie kobiet w białych, czerwonych i czarnych sukienkach.
Dziewczyna w bieli stoi samotnie, trochę z dala od tancerzy. Lekki smutek dotknął jej twarzy – w końcu tego wieczoru była sama na uroczystości. Ale jednocześnie dziewczyna jest pełna nadziei na przyszłość i czeka na początek tańca swojego życia. Z wahaniem wyciąga rękę do kwiatu rosnącego blisko niej na długiej, cienkiej łodydze.
Jasna dziewczyna uosabia czystość, niewinność i niewinność.
W centrum – kobieta w jasnej czerwonej sukience – tańcząca z mężczyzną, w obliczu której można odgadnąć podobieństwo do samego Muncha. To dojrzała kobieta. Jej taniec rozpoczął się już dawno temu, niecierpliwa młodzież została z tyłu, a teraz kobieta spokojnie i stale cieszy się teraźniejszością, zdając sobie sprawę, że starość nie będzie długo czekać.
Stoi tam, w pobliżu, ubrana w ciemne ubrania i przybierająca obraz smutnej kobiety w czarnej sukience. W podeszłym wieku, podobnie jak w młodości, dziś wieczorem nie ma partnera do tańca. Młodzież, szczęście, łatwość i wolność pozostały tylko w jej wspomnieniach.
Skręcone, cienkie dłonie są bezsilnie opuszczone, patrzy na tancerzy pustym, a nawet nieco przerażającym spojrzeniem, pozbawionym wszelkiej nadziei.
Dzięki fabule obraz “Taniec życia” nawiązuje do innego dzieła norweskiego artysty – “Three Ages of a Woman”. Młoda służąca w bieli, nagie piękno i żałobna postać w żałobie to trzy twarze, na których przedstawiano kobietę. Początkowo ostatnie zdjęcie Muncha planowało umieścić na “Freeze…”, ale ostatecznie zdecydowało się na “Dance of Life”.
Według jednej z wersji, gra duńskiego symbolisty H. Rohde “W walcowym trąbie powietrznej” była inspiracją do napisania obrazu dla artysty. Według innego, podstawą “Tańca…” była prawdziwa historia z życia Muncha, związana z jego pierwszą miłością, Milli Taulovem. Według Norwegów to właśnie jego wspomnienia zmusiły go do pracy nad obrazem. Trzecia wersja, do której przywiązują się biografowie Munka, łączy powstanie sieci z relacją między artystą a Tullą Larsen.
Każda z postaci kobiecych przypomina portret dziewczyny, napisany przez Munka na początku ich romansu. Dziewczyna w bieli to młoda Tulla, która żywiła nadzieję na moc swojej miłości, która mogła uzdrowić artystkę, i czarną twarz i utraconą kobietę z wiarą w czerni – Tulla, która przyznała się do porażki.
Oprócz postaci kobiecych i męskich na zdjęciu znajduje się interesujący szczegół, który nie jest od razu widoczny. Za plecami tancerzy rozświetlona księżycem ścieżka ciągnęła się przez morze. W celu rozpoczęcia własnego tańca łączy się z księżycem i razem tworzą ludzką postać z otwartymi ramionami.
Księżyc chce połączyć się z ludźmi i doświadczyć uczuć i emocji, których doświadczają, gdy żyją w każdej chwili swojego krótkiego tańca życia.