Erotyczny obraz „Danae” został namalowany przez Gustava Klimta, przedstawiciela secesyjnego nurtu malarstwa światowego. Oprócz wartości obrazkowej i historycznej płótno ma wyjątkową szczerą interpretację fabuły mitologicznej i prawdziwie oryginalną wizję autora na temat tajemnicy romansu kobiet i mężczyzn.
Danae i Zeus, jako bohaterowie fabuły, byli wykorzystywani przez artystów i pisarzy, zbyt często w swoich pracach, by zaskoczyć wyrafinowanego widza. Klimtowi udało się jednak obdarzyć Danae pojemną, ale szczerą opowieścią o deszczu, który Zeus przyszedł do ukochanej, ze złotymi plamami przeplatanymi nasieniem i senną fuzją, niezauważalną dla córki Acrisiusa, uwięzionej w miedzianym lochu.
Klimt „zniszczył” długie preludium, dając życie scenie zapłodnienia śpiącej Danae. W przeciwieństwie do klasycznych płócien, takich jak Tintoretto „Danae i złoty deszcz” lub Rembrandt „Danae”, Klimtov Danaia jest pełna erotyki i ponętnej seksualności. Jej pełne uda są mocno ściśnięte, chowając piersi, jej nagi biust przypomina młodość – elastyczny, jak jabłko, giętki ręką autora.
Sen nie jest zakłócany, ale chcę założyć, że dziewczyna ma się dobrze… Płyn olejowy i gęsty leżą na płótnie równie smaczne jak kremowa masa na kromce chleba. Jego struktura w sojuszu ze złotem „deszczu” jest zacieniona i przypomina pastelowy list.
Ogólnie obraz jest reprezentowany przez rozdarty kawałek z długiej opowieści o męce więźnia i sakramentu poczęcia Perseusza.
Aby napisać więzienne zimno, autor wybrał raczej ciepłe kolory – wino i bordowe odcienie. Danae jest napisana jasną wanilią i pomarańczą, aby kontrastować z matowymi włosami. Praca okazała się jednocześnie ciepła i ospała.
Wraz z bliskością lochu panuje cisza i słodycz z nocnego snu i złotej bezsenności męskiej.