Water Snakes II – Gustav Klimt

Water Snakes II   Gustav Klimt

Gustav Klimt – jeden z najjaśniejszych przedstawicieli austriackiego nowoczesnego – miał w swoim arsenale wiele technik wzbogacających przepływ własnych płócien. Dzięki utalentowanemu posiadaniu różnych materiałów, w połączeniu z masłem, jego praca była inna za każdym razem, jak nowe danie z ciasta. Na tej liście były również szczere rysunki z kobietami w zdeprawowanych pozach, niezwykłe połączenie materiałów o różnej fakturze, mozaik, oleju i złotego liścia. Wykorzystanie złotej podstawy w obrazach określiło cały okres pracy Klimta jako „złoty okres”.

Prezentowany widzowi obraz „Węże wodne” został namalowany dokładnie w „złotym” segmencie i jest kontynuacją małej serii płócien o tej samej nazwie. W szczególności praca ta ma numer seryjny II.

„Węże wodne” – żywy przykład epoki nowożytnej i rodzaj wizytówki autora, jak inne prace. Jak zwykle Klimt pisał o humanizowanych zwierzętach, zamieniał się w kobiety. To nie są tylko węże, ale prawdziwe dziewczyny z ciałami, pięknymi twarzami i szokiem włosów. Wiele kobiet węży zebrało się w długich girlandach – ktoś idzie z prądem, inny, płonąca brunetka – pływa wbrew wodzie.

Są blade i pokryte plamami, jak ślady porysowanej, grubej skóry. Być może z powodu niedojrzałości samych węży, wiecznej hibernacji i lenistwa, leżących na dnie? Klimt obdarzył swoje kobiety zimnym pięknem i słowiańskimi cechami.

Jedyną dekoracją każdego z nich była bujna głowa włosów z przeplatanymi muszlami i kolorowymi kamieniami, algami o nieziemskim pochodzeniu, stylizowanymi przez artystę.

Praca tchnie jasnym słodkim smakiem ze smakiem wodorostów, które nakładają miękką warstwę między pięknościami. Stylizowany wizerunek węży zdradza nieokiełznaną naturę Gustava i jego pragnienie nagiej tekstury. Skrupulatność kobiecego elementu ujawnia seksualne skłonności autora i potrzeba kontemplacji i rzeźbienia własnej kobiety.

Niepokój w barwach Klimta wyraża się w Water Snakes II za pomocą wielobarwnej palety, kontrastu i dekoracyjności. Biorąc pod uwagę rozmiar płótna, autor demonstruje tutaj poczucie przestrzeni, doskonały układ i wypełnienie pustych przestrzeni. Wielowarstwowy szczegół niszczy nudę, która mogłaby żyć w historii życia klasztorów morskich, a nawet ich personifikację z kobietami.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)