Mały salon, mały stolik otoczony miękkimi sofami i fotelami. Co może być bardziej komfortowe i pełne domowego spokoju? Wszystko oprócz pokoju przedstawionego na płótnie Roberta Falka.
Jego “Czerwone meble” na pierwszy rzut oka wypełniają duszę uczuciem tragedii, która miała miejsce lub jest chwilowo gotowa do wybuchu.
Prace na płótnie przeprowadzono w trudnym okresie życia Falka. Trudne doświadczenia związane z problemami jego życia osobistego, niepokojące myśli o wstrząsach społecznych, które miały miejsce i ich nieprzewidywalne konsekwencje – wszystkie te głębokie wyrażenia koloru i formy znalazły odzwierciedlenie w jego obrazach.
“Czerwone meble” należą do gatunku wnętrza, nie ma animowanych aktorów. Tylko czerwona kanapa i krzesła, stół z czarną butelką i biały obrus gotowy do upadku. Jednocześnie z płótna emanują niewiarygodnie silne emocje. Bogaty czerwony kolor nadaje meblom olbrzymi, gotowy do przyjęcia wszystko wokół z agresywną energią. Nieco więcej, a pod jego naciskiem spadnie biały obrus i zniknie – jedyne echo światła w tej ciemnej, pozbawionej okien przestrzeni.
Ten sam los wkrótce wyprzedzi niestabilny jednonogi stół, po którym tylko przerażający czerwony chaos pozostanie w przerażającym zmierzchu pokoju.
To zdjęcie jest nasycone najlepszą psychologią kolorów. Straszne i dziwne czerwone wnętrze, którego ekspresja była wzmocniona przez nerwowe, chaotyczne pociągnięcia pędzlem, dało początek wielu skojarzeniom. Płótno było postrzegane jako nowa interpretacja Ostatniej Wieczerzy, widzieli alegorię wydarzeń rewolucyjnych i ich konsekwencje, odczuwali beznadziejność, głęboką tragedię lub, przeciwnie, afirmujący życie początek.
Nie ma fabuły jako takiej. Ale aby wypełnić obraz emocjami i dramatem, artysta tego nie potrzebował. Opisując nie specyficzne, ale “plastikowe wydarzenie” – oto istota malarstwa według Falka.
A praca “Czerwony pokój” jest żywym przykładem.