Portret pięknej Anny Baldauf, znanej na całym świecie jako „Czekoladowa dziewczyna” i kopiowanej i grawerowanej niezliczoną ilość razy, powstał w Wiedniu.
Najprawdopodobniej Anna była służącą na dworze austriackiej cesarzowej Marii Teresy, gdzie malarz zauważył dziewczynę. Anna, córka zubożałego rycerza, służyła jako pokojówka na dworze. Mówią, że właśnie tam młody książę Dietrichstein zauważył jej piękno.
Zakochał się i ku przerażeniu arystokracji ożenił się z nią.
Jako prezent ślubny książę Dietrichstein nakazał Jean Étienne Liotare, który wówczas pracował na wiedeńskim dworze, portret swojej oblubienicy w ubraniach, w których ją po raz pierwszy zobaczył. Mówią, że w dniu ślubu oblubienica zaprosiła znajome czekoladki i będąc zadowolona z jej wyniesienia, dała im rękę ze słowami: „Tutaj! Obraz ten jest również znany z tego, że pierwsza porcelana w Europie została po raz pierwszy przedstawiona na nim – Meissen, a teraz obraz ten znajduje się w galerii sztuki w Dreźnie, ale pierwotnie został kupiony przez weneckiego hrabiego Algarottiego, znawcę i miłośnika malarstwa.
W jednym ze swoich listów powiedział: „Kupiłem słynny pastel Lyotarda, wykonywany w niepozornej degradacji światła i ze wspaniałą ulgą.
Przesłana natura w ogóle się nie zmienia; Będąc europejską pracą, pastel wykonywany w duchu Chińczyków… zaprzysiężonych wrogów cienia. Jeśli chodzi o kompletność dzieła, możemy powiedzieć jednym słowem: to są pastele Holbeina. Pokazuje profil młodej niemieckiej służącej, która nosi tacę ze szklanką wody i filiżanką czekolady.
Rzeczywiście, zdjęcie pokazuje tylko jedną postać kobiecą. Ale jest to przedstawione w taki sposób, że większość widzów, którzy odwiedzają słynną galerię w Dreźnie, urzeka się. J.-E.
Lyotard był w stanie nadać obrazowi charakter sceny rodzajowej.
Przed „Chocolate Girl” jest wolne miejsce, więc wydaje się, że model nie wydaje się pozować artyście, ale przechodzi małymi krokami przed widzem, ostrożnie i ostrożnie niosąc tacę. Oczy „Czekoladowej Dziewczyny” są skromnie obniżone, ale świadomość jej atrakcyjności rozświetla jej delikatną i słodką twarz. Jej postawa, pozycja głowy i rąk – wszystko jest pełne naturalnej łaski.
Jej mała noga w szarym bucie na wysokim obcasie wygląda skromnie spod spódnicy.
Kolory ubrań „Czekoladowych” wybiera J.-E. Lyotard w delikatnej harmonii: srebrno-szara spódnica, złoty gorset, musujący biały fartuch, przezroczysta biała chustka i świeża jedwabna czapka – różowa i delikatna, jak płatek róży… Artysta nie odbiega od najbardziej szczegółowej formy body „Chocolate Girl” i jej ubrania.
Na przykład gęsty jedwab sukni jest naprawdę najeżony; fałdy fartucha wyjęte z szuflady na pranie jeszcze się nie wyprostowały; szklanka wody odbija okno i odbija linię górnej krawędzi małej tacy. Obraz „Czekoladowa dziewczyna” wyróżnia się kompletnością w każdym szczególe, której nieustannie poszukiwał J.-E. Lyotard Krytyk sztuki M. Alpatov uważa, że ”ze względu na te wszystkie cechy” Czekoladowa dziewczyna „
Po konwencjach i manierach niektórych mistrzów XVIII wieku, niemal fotograficzna dokładność obrazu J.-E. Lyotard sprawiał wrażenie objawienia. Artysta pracował wyłącznie w technice pastelowej, która była bardzo popularna w XVIII wieku i doskonale go posiadała. Ale J.-E. Lyotard był nie tylko mistrzowskim mistrzem tej techniki, ale także zagorzałym teoretykiem.
Uważał, że to właśnie pastel naturalnie oddaje kolor i najlepsze przejścia światła i cienia w jasnych, kolorowych odcieniach.
Samo zadanie pokazania figury w białym fartuchu na białej ścianie jest trudnym zadaniem obrazkowym, ale w J.-E. Lyotar w połączeniu z szaroszarym i białym fartuchem z jasnoszarymi odcieniami i stalowym odcieniem wody to prawdziwa poezja kolorów. Ponadto, stosując cienkie przezroczyste cienie w Chokoladnitsa, osiągnął doskonałą dokładność wzoru, a także maksymalną definicję wypukłości i objętości.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)