Jednym ze znanych malarzy radzieckich jest Hel Mikhailovich Korzhev. Raz w czasie okupacji, w czasie wojny, zyskał dla siebie tak zwany surowy styl. Zawiera ciemną paletę kolorów, ostre kontrasty światła i cienia, głęboki emocjonalny charakter postaci.
Te same prace obejmują jego dzieło “Chmury 1945”.
Zdjęcie przedstawia dwie liczby. Stara kobieta i już nie młoda, ale młodsza od kobiety to mężczyzna. Najwyraźniej to jest jej syn. Kobieta siedzi na ławce. Ma na sobie ciemną spódnicę, białą bluzkę i czarną kurtkę.
Głowa pokryta jest ciemnym szalikiem. Na twarzy widać smutek i oczekiwanie czegoś. Mężczyzna siedzi na mokrej ziemi i patrzy w dal. Ubrany w prosty garnitur roboczy.
Na czele kasjerów. Jedna noga jest kuta w bucie, a druga nie. Zamiast nogi widzimy drewnianą protezę.
Być może stracił ją z przodu i jest teraz w domu i jak wszyscy oczekują dobrych wiadomości.
Nieco dalej w polu jest dziewczyna. Jej oczy są skupione tak samo, jak w pozostałych. Słońce świeci prosto w jej twarz, a ona zamknęła rękę. Za kobietą i mężczyzną kryje się dom i drzewa. Niebo pokrywają duże, ale jasne chmury.
Chociaż dzień jest bardzo słoneczny i jasny, kolorystyka jest nudna i ciemna. Trawa jest ciemnozielona z przebłyskami nagiej ziemi. Zmęczone twarze ludzi i wszystkie ich sylwetki wywołują pewien rodzaj niepokoju i doświadczenia.
Autor bardzo trafnie przedstawiał ich zmęczonych od czasu i niepokoju twarze. Nie są jeszcze tak stare, ale doświadczenie i zbliżający się wpływ na nie bardzo.
Mimo to, patrząc na “Chmury 1945” obrazu G. M. Korzheva, po raz kolejny widzimy, że jest on mistrzem tematu i linii tematycznych w swoich obrazach. Swoim zdjęciem opowiedział historie wielu ludzi, którzy doświadczyli strasznych lat. Ludzie, którzy nie potrafili sobie nawet wyobrazić, że tak łatwo jest włamać się do ich losów i okaleczeń.
Wojna minęła, a pamięć o niej pozostanie na zawsze.