Artysta Chirico Giorgio

Wieża, wraz z łukami i filarami, jest ulubionym motywem twórczości de Chirico, inspirowanym uczuciami sztuki starożytnej i architektury. Urok, który artysta doświadczył od starożytnego i

W latach 1927-1928 de Chirico wielokrotnie porusza temat archeologii. Zbiegając się z cyklem „gladiatorskim”, cykl „archeologiczny” odwołuje się również do teatralności i spektakularnego pokazu rzeczywistości.

Pracując nad The Purity of Imagination, de Chirico zachowuje ten sam stosunek światła i cienia, co w The Tower. Ale to nie wieże przyciągają uwagę

Specjalna rzeczywistość złożona z przedmiotów o różnych konturach i fakturach, imponująca welterowi na tle pustynnych krajobrazów, tworząca nowy metafizyczny świat, chwiejąca się na granicy surrealizmu

W ostatnich latach życia de Chirico nie znudziło się eksperymentowanie ze stylistyką. W szczególności pewna komedia jest charakterystyczna dla wielu jego późniejszych obrazów. Jest to

Spacer Filozoficzny to nowatorski i nieoczekiwany utwór. De Chirico przedstawia w perspektywie piedestał, na którym znajduje się gipsowy odlew głowy Zeusa i dwa lśniące karczochy

Obraz „W szkole gladiatorów” został napisany w 1927 roku. Postać filozofa na zdjęciu na ścianie po prawej stronie przypomina jego posturę „Myśliciela” Auguste'a Rodina. Sama

De Chirico napisał kilka portretów swojej drugiej żony, Isabelli, ale generalnie ten gatunek nigdy go nie przyciągał. Wyjątkiem od tej reguły była seria autoportretów, w

Zainteresowanie De Chirico zarówno kulturą Włoch, jak i kulturą Grecji było zdeterminowane faktem jego narodzin. Znaki starożytnego świata są pełne jego pracy – tu i

„Melancholia i tajemnica ulicy” jest najbardziej znanym dziełem nie tylko de Chirico, ale całego ruchu sztuki, określanego jako „malarstwo metafizyczne”. Obraz ten był wielokrotnie badany

Wojna, długie miesiące spędzone z żołnierzami w szpitalu w Bill del Seminario koło Ferrary, wszystko to nie mogło wpłynąć na pracę de Chirico. Ranny żołnierz,

Kompozycja „Metafizyczne wnętrze z ciasteczkami” straciła duszną atmosferę zamkniętej przestrzeni nieodłącznie związanej z wczesnymi pracami mistrza dzięki jego umieszczeniu w miejskiej rzeczywistości. Ponadto scena jest

Takie prace nie mogą być w ogóle dokładnie interpretowane, chociaż ręka de Chirico jest tutaj rozpoznawana bez trudności; niewątpliwe indeksy w postaci ulubionych obrazów artysty

Jest to typowa „metafizyczna” praca de Chirico, która przez próbę prawdziwych obrazów ujawnia „magiczne” znaczenie bycia. Pejzaż miejski wydaje się inspirowany snem; nie ma w

Zdjęcia de Chirico mylą nawet współczesnego widza, kuszonego innowacjami artystycznymi. Są zaskoczeni nie tylko tajemniczością przepisów, ale także częstym zniekształcaniem skali, dzięki czemu znajome rzeczy