Autoportret w słomkowym kapeluszu z fajką – Vincent Van Gogh

Autoportret w słomkowym kapeluszu z fajką   Vincent Van Gogh

W Paryżu Van Gogh pisze serię autoportretów. Różnią się od siebie techniką i sposobem wykonania, ponieważ w każdym przypadku autor stawia sobie nowe zadania. W tych pracach Van Gogh pojawia się w różnych kostiumach i nakryciach głowy, jakby zmieniając role i obrazy.

W tym portrecie, napisanym w 1887 roku, złapał się w słomkowym kapeluszu z fajką.

W przypadku portretu Van Gogh wybrał klasyczne ciemnobrązowe tło. W takim schemacie kolorów malował portrety na samym początku swojej kariery. Jednak w przeciwieństwie do wcześniejszych prac, tutaj nie ogranicza się do monochromatycznej palety. Pomimo słabego oświetlenia wieczornego artysta znajduje wiele kolorów i odcieni, przedstawiających jego twarz, nakrycie głowy i ubranie.

W zacienionych częściach skóry staje się zielonkawe odcienie, które kontrastują z ciepłymi czerwonawymi odcieniami głównego koloru. Ciemny kolor tła przechodzi w niebieską koszulę, która na dole uzyskuje odcień cegły.

Obraz jest zrobiony w sposób szkicowy, bez odcięcia form. Dość dużo uwagi poświęcono twarzy, wszystko inne jest napisane szybkimi pociągnięciami, których kierunek nieznacznie zarysowuje formę. Twarz Van Gogha pozbawiona jest wyraźnego wyrazu, spojrzenie jest beztroskie, a jednocześnie skupione.