Autoportret Rembrandta. Technika lustrzana – Rembrandt Harmens Van Rhine

Autoportret Rembrandta. Technika lustrzana   Rembrandt Harmens Van Rhine

Niepotwierdzona teoria i badania, które Rembrand malował na swoich portretach za pomocą lustrzanych projekcji.

Niektórzy artyści z XVII wieku używali systemu wklęsłych i płaskich luster, aby uzyskać bardziej realistyczne autoportrety. Być może tacy sławni malarze jak Rembrandt i van Rijn uciekli się do tej techniki. Warto zauważyć, że wszystkie niezbędne narzędzia były dostępne dla ówczesnych mistrzów.

Aby stworzyć projekcję artysty potrzebne było światło dzienne, a także wklęsłe i płaskie lustro. Nawiasem mówiąc, wklęsłe zwierciadła są znane od czasów starożytnych. Istnieje legenda, że ​​Archimedes spalił wraz z nimi rzymską flotę, niektóre rysunki Leonarda da Vinci zawierały schemat działania maszyny do szlifowania zwierciadeł o danej krzywizny, teleskop Galileo Galilei miał wklęsły okular.

Prace ówczesnych mistrzów, w tym studentów Rembrandta, zawierały obszerne dowody pracy ze sprzętem optycznym.

Najwcześniejsze autoportrety Rembrandta osiągnęły poziom szczegółowości osiągany nawet na małych obrazach. Wiele z tych prac wyryto na miedzi. Zdaniem naukowców wyryte obrazy miały niewielką skalę, ponieważ podczas korzystania z projekcji zwiększenie odbijanego portretu prowadziło do rozmycia krawędzi, utrudniając pracę z ostrym piórem.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)