W 1916 roku na Krymie Robert Falk napisał jedno ze swoich słynnych obrazów – “Autoportret pod oknem”. Dość dojrzała praca okresu członkostwa w “Jack of Diamonds”, uosabiała zwrot twórczości artysty w kierunku artystycznego poszukiwania P. Cezanne'a i stopniowego porzucania dekoracyjnego kubizmu.
W pokoju, plecami do okna, stoi wysoki mężczyzna w szarej koszuli. Cała jego postać wyraża napięcie i najwyższą koncentrację: jego twarz jest skoncentrowana, bezdenne czarne oczy patrzą na publiczność, prawa ręka, zaciśnięta w pięść, przyciśnięta do ciała, lewa lekko zgięta, palce zamknięte. Twarz i figura są zniekształcone, ale podobieństwo do Falka jest łatwe do odgadnięcia, chociaż dla artysty nie miało to większego znaczenia.
W swojej pracy portretowej nie starał się przekazać podobieństwa, bardziej interesował go komponent psychologiczny i znaczenie ukryte w obrazie, czy to portret, krajobraz, czy nawet martwa natura. Nawiasem mówiąc, sam artysta nigdy nie używał terminu “autoportret” w odniesieniu do tego płótna, eksponując go jako “Człowiek przy oknie”, po prostu “Portret” lub “Portret na tle okna”.
Po prawej stronie mężczyzny znajduje się stół nakryty niebieskim obrusem. Na stole jest brązowy dzbanek i wazon z kilkoma zielonymi i jednym czerwonym owocem. W krajobrazie za oknem domyśla się zarysów cyprysów. Starzejący się, mętny kolor z przewagą szarych i niebieskich odcieni stanowi podporę atmosfery niepokoju, emanującej z płótna.
Taka powściągliwa paleta próbuje ukryć wrzące doświadczenia w duszy osoby, która wciąż znajduje wyjście, wlewając się na obraz dwiema jasnymi kroplami – czerwonymi ustami osoby i czerwonymi owocami w wazonie.
Celowe zniekształcenie figury i twarzy w duchu zasad konstruktywizmu wzmacnia sprzeczność między pozornym zastojem a kolosalnym stresem wewnętrznym. Zniekształcenie formy Falk przekazywało emocjonalne pogorszenie i narastający dramat semantyczny.
Orientacja obrazu w pionie, wydłużona centralna figura i obiekty tła służą jako rodzaj wykrzyknika, który przyciąga uwagę i wymaga zatrzymania się, aby dokładnie przestudiować płótno.