Zima – Giuseppe Archimboldo

Zima   Giuseppe Archimboldo

“Zima” jest alegorycznie przedstawiona jako starożytny gnijący kikut z pęknięciami w korze, który w niektórych miejscach już zniknął. Pniak jak nieszczęśliwy, trochę żywy starzec. Jego nos jest złamany, spuchnięty i łuszczący się, jego bezzębne usta – grzyb – siedzi krzywo, a podbródek jest usiany brodawkami.

Cała twarz pokryta jest włosiem, bliznami i strupami, małe oczy głęboko ukryte w pęknięciu kory. Jako ucho, węzeł pozostawiony po złamanej gałęzi. Stary człowiek zamarza z zimna i chroni go słomiana mata.

Ale fakt, że zima nie jest wieczna, mówią dwie cytryny – żółta i pomarańczowa, kontrastujące z ogólnym ciemnym tłem. Wprowadzają spojrzenie słońca i ciepła w nudną atmosferę.

Symbolem nadchodzącej wiosny są zielone liście bluszczu rosnące na karku starca, a także plątanina splecionych winorośli, przypominająca koronę. Herb jest widoczny na macie jako znak, że obraz został zamówiony przez cesarza.