Obraz „Wiosna” napisał angielski artysta Henry Hetherington Emmerson. Autorem pracy był malarz portretowy i ilustrator, uwielbiał płótna gatunkowe na tematy domowe. „Wiosna” należy do drugiej połowy XIX wieku do gatunku portretowego z elementami podszywania się pod wizerunek dziewczyny z okresu wiosennego.
Aby pokazać przebudzenie natury z hibernacji, Emmerson użył rozwiązania, w którym wszyscy wygrywają, aby użyć dziewczyny jako głównej bohaterki. Dziecko, podobnie jak wiosna, to narodziny czegoś nowego, nieznanego i długo oczekiwanego. Bukiet, który trzyma bohaterka, jest również zbierany z wiosennych kwiatów. Nieważkie kwiaty są pisane bardzo cienko.
Białe i odrobinę zimnej zieleni mieszają się z ich paletą. Autor zwraca uwagę na najmniejsze szczegóły roślin, których nie można powiedzieć o centralnej bohaterce płótna.
Emmerson używał bardzo gęstej tekstury kolorów i ciemnej palety do pisania i tła, a także samej sprężyny dziewczyny. Zbyt dużo brązu i czerwieni dla takiego młodego stworzenia. W ciepłym smaku chcę dodać zimne różowe i waniliowe nuty. Błyska i trochę więcej światła.
Czyż nie? Analizując krajobraz jako podstawę odległego planu, zwraca się uwagę na kawałek niebieskiego nieba. Lewy „niebiański” kąt jest zbyt mały, ale owsianka z mieszanki roślin zielonych i ochrowych zajmuje niespotykaną ilość miejsca.
Sama dziewczyna jest słodka i różowa. Jednak to nie wystarczy życie i natura. Portret jest namalowany z życia, ale wygląda płasko i wymyślnie. Dziewczęcy obraz jest rejestrowany suchym pędzlem, gładko i równomiernie.
Autor nie zwracał uwagi na światło i cień oraz fałdy tkaniny do pisania. Dlatego szczegół peleryny wygląda nienaturalnie. W swojej pracy Emmerson używał wielu czystych farb – czerwonej, brązowej, sadzy.
Czy jest to nawyk, czy artysta bał się mieszać kolory.
Wiosna Emmersona wyszła bardzo ognista, gorąca, czerwona i płaska. Płótno jest tak zaciemnione, że obraz dziewczyny ginie w tle, z wyjątkiem jasnego bukietu.