W 1897 r. Picasso, zgodnie z radą ojca, napisał olbrzymie płótno – 197 cm wysokości i 249,5 cm szerokości – w sposób akademicki. Bez wątpienia wynikało to z szacunku dla jego ojca Picassa, który nawet nie zdając sobie z tego sprawy, odkrył ekspresjonizm ostatniego lata, pisząc jeden z najlepszych portretów w malarstwie hiszpańskim, portret pobożnej i szalonej ciotki Pepy, teraz staje się znacznie bardziej konserwatywny.
„Wiedza i miłosierdzie” to nic innego jak zwykły obraz z rodzimą fabułą, której skład, bez wątpienia, został przemyślony przez don José Ruiza Blasco, poza tym jego tematyka i kompozycja świadczą o wpływie innego obrazu – „Przy łóżku chorej matki” autorstwa Enrique Paterniny.
Dodajemy, że don Jose służył za wzór dla lekarza na zdjęciu swojego syna: patrzy na umierający puls, podczas gdy zakonnica przynosi jej małe dziecko. Palau-i-Fabre dowiedział się, że don José zabrał dziecko przedstawione na zdjęciu na kilka godzin z energicznego żebraka za niewielką opłatą, a strój klasztorny w jednym z klasztorów w Barcelonie, którego ksiądz pochodził z Malagi i przyjaźnił się z ciocią Pepą. Ale o wiele bardziej niezwykły niż sam obraz jest jego los.
Nadal podziwia ludzi dalekich od sztuki, którzy zastanawiają się, jak piętnastolatek mógłby napisać tak doskonałe płótno.
Picasso przedstawił zdjęcie swojemu wujkowi Salvadorowi wraz ze wszystkimi wstępnymi szkicami, a ona była w domu wuja Salvadora do jego śmierci, po czym Lola Ruiz Picasso odziedziczyła obraz, ostatecznie płótno i wszystkie szkice trafiły do barcelońskiego Muzeum Picassa. Z książki Carlosa Rojasa The Magic and Mythical Picasso.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)